Postępy w kardiochirurgii i kardiologii interwencyjnej u psów

Czy to oznacza, że nie można ulepszyć tego rozwiązania i stworzyć czegoś lepszego?

Biorąc pod uwagę bezpieczeństwo, skuteczność i małą inwazyjność, wydaje się, że doszliśmy do punktu końcowego, jednak również ta metoda ma pewne ograniczenia. Pierwszym jest cena okludera – ponad 3500 zł, co w dużym stopniu ogranicza możliwość wykonania takiego zabiegu u większej liczby pacjentów. Drugim jest wielkość samego pacjenta. Uznaje się, że graniczna masa ciała to około 1,8-2 kg.

Obecnie najmniejszy produkowany ACDO wymaga zestawu wprowadzającego o średnicy 5 French (w przeliczeniu około 1,7 mm), co niestety uniemożliwia wprowadzenie go przez zbyt małe naczynia u takich psów.

Wydaje się zatem, że kolejnym naturalnym krokiem w rozwoju powinno być stworzenie okludera, który będzie możliwy do wprowadzenia przez tętnice o bardzo małej średnicy. Według licznych doniesień (4-6) przez­skórna embolizacja przetrwałego przewodu tętniczego cechuje się dużo mniejszą liczbą powikłań śródoperacyjnych oraz zdecydowanie krótszym czasem rekonwalescencji w stosunku do zabiegu chirurgicznego.

Dane statystyczne wskazują, że po zabiegu chirurgicznym dużo częściej dochodzi do niepełnego zamknięcia lub rekanalizacji przewodu tętniczego oraz notuje się większą śmiertelność okołooperacyjną. Zabieg przez­skórny pozwala znacząco skrócić nie tylko czas samej operacji, ale również hospitalizacji po zabiegu.