Otitis externa – nawracający problem. Przypadek kliniczny

Zapalenie zewnętrznego kanału słuchowego (otits externa) jest jedną z częstszych przyczyn wizyt w gabinecie weterynaryjnym. Najczęściej diagnozowane jest zapalenie tła bakteryjnego lub na tle drożdżaków Malassezia sp. Jednak podstawowymi przyczynami mogą być:

anatomia ucha, pasożyty (najczęściej świerzbowce Otodectes cynotis), ciało obce, zmiany rozrostowe, choroby autoimmunologiczne, endokrynopatie lub tło alergiczne (atopia, alergia/nietolerancja pokarmowa).

W przypadku powikłania bakteryjnego przyczynami są zwykle gronkowce (Staphylococcus pseudintermedius oraz inne gronkowce rezydentne) lub pałeczki (często Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli) (2, 3).

Czynnikami predysponującymi do zapalenia zewnętrznego kanału słuchowego mogą być również:

jego zwiększona wilgotność oraz zmniejszona wentylacja (rasy z długimi zwisającymi uszami), zwiększona produkcja woszczyny (np. Cocker spaniele).

W ostatnich latach obserwuje się wzrastającą antybiotykoodporność wśród izolowanych szczepów bakterii w przypadkach otits, jak również coraz więcej przypadków przewlekłych niepoddających się skutecznemu leczeniu.

Oczywiście z przypadkach wtórnego otitis konieczne jest równoczesne leczenie choroby podstawowej, jednak coraz częściej przyczyną niepowodzenia w leczeniu jest wytwarzanie przez bakterie tzw. biofilmu (1). Dowiedziono, że bakterie mogą wytwarzać biofilm, który zwiększa oporność na leczenie oraz działanie układu immunologicznego. Biofilm jest tworzony przez warstwy bakterii przylegające do powierzchni skóry zewnętrznego kanału słuchowego oraz wytwarzane przez nie trójwymiarowy matrix zewnątrzkomórkowy zbudowany głównie z polisacharydów. Jest on jednak wytwarzany dopiero po jakimś czasie trwania infekcji i stanowi problem w przypadkach przewlekłych.

Samo zjawisko tworzenia biofilmu jest zbadane bardzo szeroko w medycynie ludzkiej, gdzie problem jest zauważany również w przypadkach pacjentów z ranami oraz implantami chirurgicznymi w obrębie ...