Zespoły paranowotworowe Trudne przypadki

Opis przypadku 1

Suka, 7 lat, rasy owczarek collie. Od pewnego czasu spadek apetytu, osowiałość, częstomocz, poliuria, polidypsja, powiększenie obrysu brzucha. Przy omacywaniu jamy brzusznej stwierdzono obecność dużego tworu, prawdopodobnie śledziony. Dostępne węzły chłonne nie były powiększone. Wynik badania USG wykazał znaczne powiększenie śledziony o nieznacznie obniżonej echogenności oraz lekko powiększone węzły chłonne w przodobrzuszu. Innych zmian nie znaleziono. Wynik badania radiologicznego klatki piersiowej nie odbiegał od normy.

Tabela 1. Morfologia pacjenta z leukocytozą i zespołem hipereozynofilowym

W morfologii stwierdzono bardzo znaczną leukocytozę (tabela 1, str. 40). W rozmazie krwi znaleziono: przesunięcie w lewo granulocytów obojętnochłonnych i kwasochłonnych do mielocytów włącznie. W niektórych jądra miały zmienione kształty (ryc. 1, 2). Występowały też erytroblasty (paranowotworowa erytroblastoza), mimo braku nasilonej regeneracji oraz komórki limfoidalne i blasty, sugerujące chłoniaka.

Ryc. 2. Trzy eozynofile pałeczkowate; ryc. archiwum J. Łukaszewskiej

Wyniki badań biochemicznych, z wyjątkiem podwyższonego stężenia wapnia, nie odbiegały od wartości referencyjnych.

Badanie moczu: ciężar właściwy – 1,045; odczyn – 5,0; białko – 30 mg/dl; bilirubina, urobilinogen, glukoza nieobecne; w osadzie występowały zwyrodniałe nabłonki płaskie, często z wodniczkami, po 2-5 w polu widzenia; pojedyncze z głębszych warstw, bardzo ziarniste leukocyty 10-15 w polu widzenia; bakterie były dość liczne (ryc. 3). W cytologii moczu zaobserwowano również podobne nabłonki, neutrofile 3-5 wpw, oraz bardzo liczne granulocyty kwasochłonne (ryc. 4 i 5, str. 42). Eozynofile bardzo szybko ulegają zniszczeniu w moczu i często trudno je rozpoznać, zdjęcia wysłano więc do konsultacji, która potwierdziła podejrzenie. Granulocyty kwasochłonne w moczu – eozynofiluria, pojawić mogą się także w mastocytomie cewki moczowej, kamicy pęcherza moczowego, ale zjawis...