Rak płaskonabłonkowy lusterka nosowego u kotów

Nowotwory lusterka nosowego u kotów są stosunkowo częstym zjawiskiem, choć nierzadko, zwłaszcza na wczesnym etapie choroby, bywają bagatelizowane przez lekarza pierwszego kontaktu. Jednym z najczęściej stwierdzanych nowotworów w tej lokalizacji jest rak płaskonabłonkowy. Wiedza na temat czynników predylekcyjnych oraz mechanizmu rozwoju tego nowotworu może znacznie przyczynić się do wzrostu jego wykrywalności we wczesnym stadium, a co za tym idzie, do zwiększenia szans na osiągnięcie pełnej remisji i powrotu do zdrowia.

Etiologia

Rak płaskonabłonkowy lusterka nosowego (SCC – ang. squamous cell carcinoma) jest nowotworem pochodzenia nabłonkowego, wywodzącym się z komórek rogowaciejących skóry. Szacuje się, że stanowi on nawet 10-15% wszystkich przypadków nowotworów skóry u kotów i jest najczęściej występującym typem nowotworu lusterka nosowego u tego gatunku (12).

Występowanie choroby jest ściśle związane z ekspozycją na promieniowanie UV. Bardziej narażone na rozwój raka płaskonabłonkowego są koty białe lub posiadające jasne znaczenia. Stanowią one nawet do 95% wszystkich przypadków (7). Choroba może rozwinąć się w każdym miejscu na ciele. Najczęściej pojawia się w miejscach słabo owłosionych, pozbawionych pigmentu (ryc. 1). Szacuje się, że nawet 90% przypadków dotyczy głowy, a w szczególności obszaru lusterka nosowego, małżowin usznych i powiek (2, 4, 8).

Tab. 1. Predyspozycje związane z umaszczeniem (4)

Nie stwierdzono bezpośredniego związku pomiędzy zakażeniem wirusami FIV lub FeLV a występowaniem SCC u kotów (6).

Schorzenie ma najczęściej charakter przewlekły i może rozwijać się miesiącami lub nawet latami. Choroba jest najczęściej stwierdzana u kotów domowych, powyżej 12. roku życia, wychodzących. Nie notuje się predyspozycji rasowych do jej występowania, jednakże koty syjamskie wydają się być mniej podatne na rozwinięcie tej jednostki chorobowej, prawdopodobnie ze względu na swoje umaszczenie (5).

Rak płaskonabłonkowy lusterka nosowe...