Gruczolakorak trzustki psów i kotów

Postępowanie dietetyczne

Główne zadania postępowania dietetycznego to odżywienie organizmu (zahamowanie katabolizmu) oraz – na ile jest to możliwe – poprawa komfortu życia zwierzęcia.

Wybór metody dożywiania oraz rodzaj diety są uzależnione od:

• aktualnego stanu pacjenta,
• masy ciała,
• kondycji,
• apetytu
• oraz aktualnych wyników badań laboratoryjnych.

W przypadku gdy zwierzę samo przyjmuje pokarm, staramy się dostarczyć mu dietę kaloryczną i wysokostrawną (strawność poszczególnych składników powyżej 90%), zawierającą substancje odżywcze, zabezpieczające lub ograniczające katabolizm (aminokwasy: arginina, glutamina, aminokwasy rozgałęzione, hydroksy-metylo-maślan, kwasy Omega-3 itp.) (23). Często problemem jest zawartość tłuszczu w diecie, która sama w sobie powinna być energetyczna.

Niemniej jednak wysoka jego zawartość może również nasilać dysfunkcję narządu, dlatego korzysta się zazwyczaj ze średniołańcuchowych kwasów tłuszczowych (MCT). Cząsteczki te są mniejsze niż cząsteczki długołańcuchowych kwasów tłuszczowych (LCT). Co sprawia, że proces ich hydrolizy jest szybszy oraz energooszczędny i nie wymaga obecności enzymów, biorących udział w metabolizmie tłuszczów (26).

W przypadku utraty apetytu należy wdrożyć karmienia przymusowe (strzykawką do kieszonki policzkowej lub sondą). Wybór metody dożywiania enteralnego zależy od: stanu zdrowia zwierzęcia, jego zachowania i tolerancji określonego rodzaju dożywiania (4, 19). Zazwyczaj stosuje się diety wilgotne (w formie pasztetu lub płynu) albo proszkowe, służące do rozpuszczenia w wodzie.

Diety proszkowe mogą występować pod postacią:

• polimerów, stanowiących kompozycję związków wielkocząsteczkowych (białka, tłuszcze, węglowodany itp.), lub
• monomerów, które stanowią połączenie prostych związków (np.: peptydów, polipeptydów, wolnych aminokwasów z kwasami tłuszczowymi itp.).

Oba typy diet należą do produktów o wysokiej strawności i przyswajalności, dlatego też określane są one jako diety małoresztkowe (23).

Wysokość dziennej dawki pokarmowej jest zależna od stopnia wychudzenia zwierzęcia i długości okresu anoreksji. Zazwyczaj dożywianie rozpoczyna się od ilości pokarmu, równej wartości zapotrzebowania spoczynkowego (RER – Resting Energy Requirement), po czym sukcesywnie się ją zwiększa. RER możemy wyznaczyć na podstawie równania wykładniczego,

RER = 70 x m.c.^0,75

lub – jeżeli masa ciała oscyluje w granicach od 2 do 45 kg – ze wzoru:

RER = (30 x m.c.) + 70 x (1,5) (4, 23).

Niemniej jednak u osobników kachetycznych i niejedzących powyżej 3-5 dni w celu uniknięcia zaburzeń metabolicznych zaleca się, aby ilość podawanego pokarmu stanowiła początkowo ¹/₂ lub ¹⁄₃ wyliczonego RER.

Należy jednak stwierdzić, że żywienie w terapii paliatywnej nowotworów trzustki jest niezmiernie trudne i frustrujące, gdyż nie można oczekiwać stałej poprawy stanu odżywienia, a jedynie czasową poprawę komfortu życia nieuleczalnie chorego zwierzęcia.