Gruczolakorak trzustki psów i kotów

Gruczolakorak trzustki – leczenie

Dotychczas nie opracowano jeszcze skutecznej metody leczenia gruczolakoraka trzustki u psów i kotów, która dawałaby zadowalające rezultaty. W związku z tym obecnie leczeniem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie nowotworowo zmienionej trzustki z odpowiednio szerokim marginesem zdrowej tkanki.

Jednak biorąc pod uwagę fakt, że często w momencie rozpoznania choroba ma już charakter zaawansowany (znacznego stopnia infiltracja okolicznych narządów i obecność przerzutów), wiele zwierząt jest poddawanych eutanazji w krótkim czasie po postawieniu diagnozy. Niestety wznowy po chirurgicznym usunięciu gruczolakoraka trzustki pojawiają się szybko, bo często już po 18 tygodniach od zabiegu (27).

W przypadku stwierdzenia niedrożności części odźwiernikowej żołądka lub dwunastnicy spowodowanej uciskiem przez nowotwór wykonuje się paliatywnie gastroduodenostomię lub gastrojejunostomię, która ma na celu zapewnienie swobodnego przepływu treści pokarmowej (25).

Radioterapia i chemioterapia są rzadko stosowane w terapii gruczolakoraka trzustki psów i kotów. Są doniesienia o stosowaniu chemioterapii dożylnej lub dootrzewnowej w przypadku tego typu nowotworu u zwierząt towarzyszących. Jednak nie zostały one jeszcze potwierdzone naukowo. Jednym z leków cytostatycznych stosowanych w terapii gruczolakoraka trzustki jest gemcytabina, jednak do chwili obecnej nie udało się opracować skutecznego protokołu leczenia u psów (17).

Pojawiają się także doniesienia na temat stosowania inhibitorów kinazy tyrozynowej (np. imatinib) u psów i kotów z gruczolakorakiem trzustki. Jjednak skuteczność tej terapii również nie została jeszcze potwierdzona naukowo.

W przypadku gdy gruczolakorak trzustki jest tak rozwinięty, że nie można wykonać jego chirurgicznego usunięcia, stosuje się leczenie paliatywne, które ma na celu jedynie poprawienie jakości życia chorego zwierzęcia.

Terapia ta obejmuje:

1. leczenie przeciwwymiotne, np. maropitant w dawce 2 mg/kg m.c. p.o. lub s.c. raz dziennie,
2. leczenie przeciwbólowe z zastosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub opioidów (tab. 1) (18),
3. odżywianie przymusowe, np.: strzykawką do kieszonki policzkowej, poprzez sondę nosowo-przełykową lub przełykowo-żołądkową.

W przypadku stosowania niesterydowych leków przeciwzapalnych należy pamiętać o zapobieganiu rozwojowi zapaleń i owrzodzeń żołądka poprzez podawanie leków cytoprotekcyjnych (np. sukralfat) lub obniżających wydzielniczość żołądka (np. omeprazol, ranitydyna).