Gruczolakorak trzustki psów i kotów

Techniki obrazowe

Badanie radiologiczne jamy brzusznej ma niewielką wartość diagnostyczną w rozpoznaniu gruczolakoraka trzustki psów i kotów, gdyż na skutek rozwijającego się wodobrzusza często nie można stwierdzić jego obecności (22). W badaniu radiologicznym kontrastowym przewodu pokarmowego można zaobserwować przewężenie w części odźwiernikowej żołądka lub w dwunastnicy, co związane jest z uciskiem od zewnątrz tych narządów przez nowotwór o dużej masie. Natomiast badanie radiologiczne klatki piersiowej umożliwia wykrycie przerzutów nowotworowych do płuc, opłucnej lub serca (2, 20, 24, 27).

Lepszymi metodami diagnostycznymi umożliwiającymi rozpoznawanie nowotworów trzustki u psów i kotów są badanie ultrasonograficzne oraz tomografia komputerowa.

Metody te pozwalają na dokładne określenie:

• lokalizacji zmian rozrostowych,
• ich wielkości,
• stopnia infiltracji okolicznych tkanek i narządów oraz
• wykrycie obecności przerzutów.

Gruczolakorak trzustki częściej jest zlokalizowany w głowie trzustki niż w jej ogonie (10, 11).

Badanie ultrasonograficzne oraz tomografia komputerowa umożliwiają również wykonanie celowanej biopsji cienkoigłowej, dzięki której w 8 na 10 przypadków można potwierdzić lub wykluczyć rozrost nowotworowy trzustki (10, 11). Wyniki fałszywie ujemne biopsji cienkoigłowej mogą się pojawić ze względu na zbite, desmoplastyczne podścielisko, w którym znajdują się drobne pakiety komórek nowotworowych.

Wciąż jednak biopsja cienkoigłowa stanowi alternatywę wobec laparotomii diagnostycznej i pobrania wycinka do badania histopatologicznego (1, 24). Niekiedy, w przypadku obecności wodobrzusza, na podstawie badania płynu cytologicznego pobranego z jamy otrzewnej można rozpoznać gruczolakoraka trzustki.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa uwzględnia takie zaburzenia, jak:

• torbiele trzustki,
• pseudocysty,
• ropnie trzustki oraz
• zapalenie trzustki.