Żywienie psów i kotów w stanach krytycznych

Zgłębnik nosowo-przełykowy lub nosowo-żołądkowy

Założenie zgłębnika nosowo-przełykowego lub nosowo-żołądkowego nie wymaga znieczulenia ogólnego i jest zwykle dobrze tolerowane przez psy i koty (ryc. 1, 2, s. 40). Przed wprowadzeniem zgłębnika należy odmierzyć i zaznaczyć na zgłębniku odpowiednią odległość: od skrzydełka nosowego do połowy szyi (zgłębnik nosowo-przełykowy) lub od skrzydełka nosowego do ostatniego żebra (zgłębnik nosowo-żołądkowy). Przed wprowadzeniem zgłębnika powleka się jego powierzchnię środkiem miejscowo znieczulającym lub znieczula bezpośrednio błonę śluzową nosa, stosując np. lidokainę w żelu, aerozolu lub w kroplach.

Zgłębnik zakłada się, kierując go przyśrodkowo, wkładając w jeden z otworów nosowych. W trakcie przechodzenia sondy przez środkową część jamy nosowej możemy wyczuć delikatny opór. Bardzo rzadko zdarza się wprowadzenie zgłębnika do dróg oddechowych, co wywołuje kaszel. Niemniej jednak może on nie wystąpić u zwierząt w stanach krytycznych (7, 10). Po założeniu zgłębnika należy ustabilizować jego położenie za pomocą szwów zakładanych na skórze okolicy policzkowej twarzy lub czole (7) oraz przez wyposażenie zwierzęcia w kołnierz, uniemożliwiając mu tym samym usunięcie zgłębnika.

Tab. 3. Zapotrzebowanie na węglowodany u zwierząt w stanach krytycznych i u zwierząt zdrowych (3)

Zgłębnik doprzełykowy – ezofagostomia

Ezofagostomię stosuje się u zwierząt wymagających karmienia przymusowego przez dłuższy czas (tygodnie do miesięcy), a wprowadzenie zgłębnika wymaga znieczulenia ogólnego. W metodzie tej stosowane są elastyczne zgłębniki o średnicy od 16 do 28 Fr. i można je stosować zarówno u zwierząt hospitalizowanych, jak i leczonych ambulatoryjnie. Przez zgłębnik doprzełykowy można podawać pokarm w postaci półpłynnej lub płynnej. Najczęstszym powikłaniem tej metody jest zapalenie przełyku lub gardła.

Zgłębnik dożołądkowy – gastrostomia

Gastrostomię wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Zabieg ten polega na przezsk...