Przypadki nagłe w okresie poporodowym u suk

Badania hematologiczne na ogół wykazują leukocytozę z przesunięciem obrazu w lewo, a w ciężkim stanie może się pojawić leukopenia (18, 20, 25). W porę nieskompensowane odwodnienie (podwyższony hematokryt i stężenie białka całkowitego), doprowadza do wstrząsu hipowolemicznego (20, 25). Biochemia krwi ujawnia wzrost stężenia azotu mocznikowego i/lub kreatyniny w surowicy krwi (21, 25). Badanie moczu jest mało miarodajne i niewskazane, ponieważ stan pacjenta wyklucza cewnikowanie lub cystocentezę (25). Badania mikrobiologiczne mają niewielką wartość w postawieniu rozpoznania, ponadto ich wykonanie zabiera kilka dni cennego czasu – mogą być jednak bardzo pomocne w ukierunkowaniu terapii przeciwdrobnoustrojowej, a ściślej mówiąc w weryfikacji skuteczności zastosowanego na cito antybiotyku. Spektrum badania mikrobiologicznego powinno obejmować drobnoustroje tlenowe i beztlenowe.

Leczenie w przypadku stwierdzenia zalegających w macicy płodów powinno zmierzać do ich możliwie szybkiego usunięcia – najlepiej w drodze owariohisterektomii (1, 21, 38), co jest możliwe po uprzednim ustabilizowaniu stanu ogólnego samicy (18). Nawet w ciężkich przypadkach (toksemia) suka po owariohisterektomii może szybko powrócić do zdrowia (17). Tym niemniej długoletnie doświadczenie autorów sugeruje, że przeprowadzenie operacji przy metritis stwarza większe zagrożenie pęknięcia macicy niż w przypadku zespołu endometritis-pyometra.

Zatem w zależności od rozległości i zaawansowania zmian nekrotycznych ściany macicy – rozpoznawalnych jako ciemne, opuchnięte, przebarwione obszary, wyczuwalne kratery lub obrzęki ściany (21) – podczas operacji należy zachować szczególną ostrożność, aby nie doprowadzić do kontaminacji jamy otrzewnowej zakażoną zawartością narządu. Naturalną konsekwencją powyższej operacji jest trwała niepłodność suki, dlatego w lżejszych przypadkach, u cennych pod względem hodowlanym suk, można wdrożyć leczenie zachowawcze celem utrzymania zdolności rozrodczych.

Główne ...