Nadczynność tarczycy u kotów – praktyczne podejście do diagnostyki i metod leczenia

Dietoterapia

Leczenie dietą powoduje zmniejszenie wytwarzania hormonów tarczycowych poprzez niedostatek głównego substratu – jodu. Zaletą dietoterapii jest przede wszystkim brak efektów ubocznych, wynikający z prostego faktu, że niepodawana jest żadna obca dla organizmu substancja. Jest to dobre rozwiązanie dla właścicieli o nieregularnym trybie życia i kotów źle znoszących podawanie leków. Brak efektów ubocznych, ryzyka jatrogennej niedoczynności tarczycy, powikłań czy potrzeby codziennego podawania leków sprawiają, że metoda ta wydaje się być prosta i wygodna.

Ma ona jednak wiele wad. Przede wszystkim powodzenie leczenia zależy od całkowitego przestrzegania ścisłego reżimu diety, bez jakichkolwiek odstępstw. Najmniejsza przekąska w postaci przysmaku, znalezionego w domu jedzenia czy ofiary upolowanej na dworze zniweczy długotrwałe starania właścicieli, powodując ich frustrację oraz brak stabilizacji pacjenta. Wybór ten jest też problematyczny w domach z wieloma kotami. Rozwiązaniem możne być zupełne odseparowanie zwierząt w czasie karmienia lub wprowadzenie diety leczniczej dla wszystkich osobników – pamiętając o codziennym uzupełnieniu w jod diety kotów zdrowych (wystarczy jedna łyżeczka normalnego pokarmu).

Efektów takiej terapii możemy się spodziewać dopiero po paru tygodniach, a nawet miesiącach. Poziom hormonów tarczycy obniża się w ciągu pierwszych 3 tygodni, a eutyreoza osiągana jest średnio po 8-12 tygodniach terapii. Niestety wyniki pomiaru tT4 rzadko kiedy znajdują się w dolnym zakresie referencyjnym, a to jest celem leczenia. Warto także pamiętać, że hiperaktywna tkanka produkująca hormony tarczycy będzie się powiększać, skutkując utratą stabilizacji pacjenta w przyszłości. Warto także wziąć pod uwagę możliwość pojawienia się chorób współtowarzyszących wymagających specjalistycznej diety lu...