Nadczynność tarczycy u kotów – praktyczne podejście do diagnostyki i metod leczenia

Badania dodatkowe

Badania dodatkowe wykonujemy po to, aby potwierdzić nadczynność tarczycy oraz wykluczyć inne choroby towarzyszące − szczególnie ważna jest ocena funkcji nerek. Podstawowy panel powinien zawierać morfologię, podstawową biochemię oraz poziom tT4. Cenne informacje da nam także badanie moczu.

Zmiany obserwowane w wynikach badań krwi to erytrocytoza, leukocytoza, eozynopenia, a także zwiększony poziom enzymów wątrobowych, hiperfosfatemia i hiperglikemia. Pomiar całkowitej tyroksyny (tT4) jest miarodajną metodą o wysokiej czułości i specyficzności, często wybieraną w badaniach przesiewowych. Mimo że metoda ta jest wiarygodna, nie należy wykluczać możliwości zafałszowania wyniku. Czynnikami zaniżającymi poziom tT4 są najczęściej istniejące choroby współtowarzyszące, które hamują produkcję hormonów tarczycy lub powodują ich wahania we wczesnym etapie choroby. Wyniku fałszywie pozytywnego możemy spodziewać się zaś u kotów otyłych. Chcąc wykluczyć możliwość wyniku fałszywie ujemnego i potwierdzić nadczynność tarczycy, zaleca się wykonanie pomiaru wolnej tyroksyny (fT4). Jest to test bardzo czuły.

Przez wzgląd na możliwość uzyskania wyniku fałszywie pozytywnego nie jest zalecany do badań screeningowych, jest jednak dobry do potwierdzenia występowania choroby w wątpliwych przypadkach. W codziennej praktyce można przyjąć, że przy wyniku tT4 większym niż 30 nmol/l, podwyższony poziom fT4 dają silne podejrzenie nadczynności tarczycy, a u kotów wykazujących objawy kliniczne jest wystarczającym potwierdzeniem diagnozy. W celu wykluczenia choroby zaleca się pomiar endogennego TSH. U kotów chorych poziom tego hormonu jest praktycznie niemierzalny, tak więc poziom mierzalny znosi podejrzenie choroby.

Gdy wszystkie z powyższych pomiarów są niejednoznaczne i dalej nie ma definitywnej diagnozy, należy prz...