Nadciśnienie tętnicze u kotów okiem kardiologa

O nadciśnieniu tętniczym mówimy, gdy w organizmie zwierzęcia stale utrzymują się podwyższone wartości ciśnienia skurczowego krwi. Według najnowszych wytycznych American College of Veterinary Internal Medicine (ACVIM) z normotensją, czyli stanem prawidłowego ciśnienia tętniczego krwi, mamy do czynienia, gdy ciśnienie skurczowe krwi utrzymuje się na poziomie nieprzekraczającym 140 mmHg. Nadciśnienie natomiast diagnozowane jest przy ciśnieniu skurczowym powyżej 160 mmHg (1). Jest to częste schorzenie dotyczące kotów starszych.

U kotów najczęściej pojawia się wtórnie do innych chorób toczących się w organizmie. Kliniczne konsekwencje nadciśnienia mogą być ciężkie i często prowadzą do nieodwracalnych uszkodzeń narządów. Nadciśnienie tętnicze dla kardiologa jest ważne przede wszystkim z powodu wpływu, jaki wywiera na mięsień sercowy. Efekty działania utrzymującego się nadciśnienia na serce są szczególnie istotne w przypadku diagnostyki różnicowej kardiomiopatii przerostowej (ang. hypertrophic cardiomyopathy, HCM), która jest najczęściej występującą chorobą serca kotów domowych (2, 3). Jednak aby postawić rozpoznanie kardiomiopatii przerostowej, konieczne jest wykluczenie innych, wtórnych przyczyn przerostu koncentrycznego mięśnia sercowego.

Nadciśnienie – definicja, patofizjologia

Terminem układowego nadciśnienia określamy stan, który charakteryzuje się utrzymującym się stanem podwyższonego tętniczego ciśnienia krwi w organizmie (1). W warunkach klinicznych diagnostyka nadciśnienia powinna być oparta o dobrze przeprowadzony wywiad, badanie kliniczne oraz wiarygodne i odpowiednio przeprowadzone pomiary ciśnienia skurczowego krwi. Istotne jest, aby przed rozpoznaniem nadciśnienia pomiary ciśnienia były przeprowadzone kilkukrotnie, uwzględniając sytuacje stresogenne. Ważnym aspektem jest również kliniczna ocena wpływu nadciśnienia na organizm zwi...