Leczenie kardiomiopatii przerostowej i niewydolności serca u kotów

Leczenie fazy bezobjawowej – stadium B1 i B2

Decyzję o leczeniu pacjentów z kardiomiopatią przerostową w fazie bezobjawowej podejmuje się na podstawie badania echokardiograficznego, w którym ocenia się ryzyko wystąpienia niewydolności serca oraz epizodu zatorowo-zakrzepowego (14). Koty z kardiomiopatią przerostową w stadium B1 (ryc. 2) mają niskie ryzyko rozwinięcia niewydolności serca czy epizodu zatorowo-zakrzepowego i przez to nie zaleca się rozpoczynania terapii w tym stadium. Inaczej jest w stadium B2, w przypadku którego ryzyko to rośnie.

Kluczowa jest ocena echokardiograficzna:

funkcji i rozmiaru lewego przedsionka oraz uszka lewego przedsionka – co będzie wpływać na rozpoczęcie terapii przeciwkrzepliwej,funkcji rozkurczowej lewej komory – definiującej potrzebę leczenia lekami diuretycznymi.

Aktualne wytyczne, stan wiedzy oraz wyniki badań klinicznych wskazują, że nie ma skutecznej terapii opóźniającej wystąpienie niewydolności serca u kotów z kardiomiopatią przerostową w stadium B1, czyli u takich, u których w badaniu echokardiograficznym widoczne są cechy przerostu mięśnia sercowego wraz z prawidłową wielkością lewego przedsionka lub jego nieznacznym powiększeniem (9, 15, 16). U takich pacjentów są zalecane okresowe kontrole echokardiograficzne w celu oceny rozwoju powiększenia lewego przedsionka.