Leczenie farmakologiczne idiopatycznej padaczki u psów i kotów Nowe perspektywy leczenia padaczki lekoopornej. Część II

Lewetiracetam

Lewetiracetam jest lekiem, który cieszy się dużym zainteresowaniem wśród lekarzy weterynarii ze względu na wysoką skuteczność w politerapii, potencjalną skuteczność w monoterapii, niewielkie działania niepożądane i niemalże brak interakcji farmakodynamicznych z innymi AEDs, spowodowany jego unikalnym mechanizmem działania, Lewetiracetam znosi wpływ ujemnych modulatorów (Zn2+, β-carbolines) na receptory GABA-A i receptory glicynowe, co nasila napływ jonów chlorowych do wnętrza neuronu. Dodatkowo blokuje napięciowo-zależne kanały wapniowe i potasowe.

W terapii łączonej z fenobarbitalem po podaniu 10 mg/kg m.c. lewetiracetamu trzy razy dziennie (czas półtrwania po podaniu p.o. to około 5 godzin) udaje się osiągnąć redukcję drgawek o połowę u 60% pacjentów, bez wystąpienia istotnych działań niepożądanych (20). U 30% pacjentów drgawki nie występowały w ogóle. (24) U kotów lek jest podawany w dawce 20 mg/kg m.c. w terapii łączonej z fenobarbitalem, co daje wymierne efekty i nie powoduje istotnych działań niepożądanych, jedynie przemijającą apatię i osłabienie (21). Jest on w 100% przyswajany po podaniu doustnym i wydalany przez nerki, głównie w postaci związku macierzystego. Należy pamiętać o redukcji dawki w przypadku współistniejącej niewydolności nerek u pacjenta. Zaleca się monitorowanie stężenia leku we krwi po tygodniu stosowania i co 6-12 miesięcy. Odpowiednie stężenie lewetiracetamu dla psów i kotów nie zostało określone, lecz korzysta się z wartości wyliczonej dla ludzi, czyli 5-45 µg/ml (13).

Opisano dwa przypadki kotów, których terapia opierała się o podane wyżej wartości stężenia terapeutycznego leku w osoczu. Okazała się ona skuteczna u obu pacjentów i ni...