Chłoniak epiteliotropowy u 12-letniego psa

Rokowanie

Podczas pierwszej wizyty kontrolnej po 2 tygodniach od rozpoczęcia leczenia stwierdzono znaczną poprawę stanu skóry oraz stanu ogólnego pacjenta (opiekun psa poinformował o poprawie samopoczucia oraz wzroście aktywności fizycznej zwierzęcia). Po 6 tygodniach od rozpoczęcia terapii stwierdzono całkowitą remisję choroby nowotworowej. Remisja utrzymywała się przez okres około 7 miesięcy (ryc. 6), po czym nastąpiła progresja choroby. Jako lek przeciwnowotworowy II rzutu zastosowano leczenie cyklofosfamidem (Endoxan, Baxter) w dawce 200 mg/m2 co 14 dni, z jednoczesnym podawaniem furosemidu (Libeo, CEVA) w dawce 1 mg/kg m.c. Równocześnie podawano prednizolon (Hedylon, Livisto) w dawce 1 mg/kg m.c. co 24 godziny. Po 14 dniach nie uzyskano zadowalającego efektu terapeutycznego oraz podjęto decyzję o zmianie leku na lomustynę (Lomustine, Medac) w dawce 80 mg/m2 co 21 dni wraz z preparatem prednizolonu w dawce 1 mg//kg m.c. co 24 godziny. Częściowa remisja po wprowadzeniu leczenia lomustyną trwała około 8 tygodni, po tym czasie u zwierzęcia wystąpiła progresja choroby wraz z uogólnieniem się procesu nowotworowego. Wykonano wówczas badanie morfologiczne krwi wraz z rozmazem krwi, w którym stwierdzono obecność licznych atypowych komórek o morfologii limfoidalnej. Po około 9 miesiącach od postawienia rozpoznania chłoniaka epiteliotropowego oraz wdrożenia ukierunkowanego leczenia zwierzę zostało poddane eutanazji z przyczyn humanitarnych.

Komentarz

Chłoniak epiteliotropowy T-komórkowy to stosunkowo rzadko występujący u psów nowotwór skóry (1). Charakterystyczny dla tej choroby jest naciek nowotworowych limfocytów ze specyficznym tropizmem do naskórka i przydatków skóry (2). Najczęściej pojawia się u zwierząt pomiędzy 9. a 11. rokiem życia, nie obserwuje się predylekcji rasowych ani płciowych (2). W niektórych opracowaniach pojawiają się jednak informacje o częstszym występowaniu tej choroby u niektórych ras, takich jak: golden retriever (3) i bokser (4). ...