Joanna Wolińska – jestem dumna z obranej drogi! #vetstudent

Czy jest jakieś miejsce, w którym chciałabyś zdobywać doświadczenie zawodowe? A może marzysz o odbyciu szkolenia pod profesjonalnym okiem jakiegoś specjalisty?

Joanna Wolińska: Na wyższym roku bardzo chciałabym wyjechać do University of Veterinary Medicine w Wiedniu lub Aristotle University of Thessaloniki w ramach ERASMUS+. Uwielbiam podróżować a te miasta nie dość, że cieszą się dobrą opinią jako ośrodki kształcące, to dodatkowo posiadają walory turystyczne. Jako wagabunda uważam, że niezależnie w jakim miejscu się znajdę, to będę czerpała przyjemność nawet z najmniejszych rzeczy. Każdą wolną chwilę spędzam w Przychodni Weterynaryjnej LABEK w Ostrowie Wielkopolskim. Cały zespół przychodni przyjął mnie do siebie jak członka rodziny, a możliwość uczenia się weterynarii w praktyce pod ich okiem jest jedną z cudowniejszych rzeczy, jaka mnie spotkała w ostatnim czasie.

Jakimi cechami musi wyróżniać się przyszły lekarz weterynarii? Czy upór i wytrwałość wystarczą?

Joanna Wolińska: Upór i wytrwałość są bardzo ważnymi cechami, które powinny towarzyszyć lekarzowi weterynarii, ale nie można zapomnieć o pokorze. Popełnianie błędów jest rzeczą ludzką i przydarza się lekarzom nawet z wieloletnim doświadczeniem.

Jak uniknąć wypalenia zawodowego, które niektórym przydarza się już podczas studiów. Czy masz swoje niezawodne sposoby na relaks?

Joanna Wolińska: Do wszystkiego trzeba podchodzić z dystansem oraz zdrowym oglądem sprawy. Nie powinno się stawiać wygórowanych celów a raczej małe realne do osiągnięcia kroczki. Ostroją relaksu jest dla mnie przebywanie z moimi zwierzętami, wygodne położenie się w łóżku i poczytanie książki czy wyjście na spacer.

Ze znajomymi raz w tygodniu spotykamy się, żeby pograć w siatkówkę- pomimo, że nie jestem zbyt dobra w tym sporcie, jakikolwiek ruch i odejście od nauki czy pracy bardzo odprężają. Wyłączenie na parę godzin telefonu i komputera, pomimo, że jest trudne w XXI wieku w dobie pandemii, pomaga skupić się na sobie i swoich potrzebach.

Klinika czy praca w terenie? Gdzie widzisz się po skończeniu studiów?

Joanna Wolińska: Raczej klinika, ze względu na specjalizacje, które mnie interesują. Bardzo lubię pracować w zespole pozytywnych ludzi i współpracować. Dzięki temu można dostrzec więcej i lepiej pomóc pacjentowi.

Co najbardziej lubisz w pracy ze zwierzętami, a co jest w niej najtrudniejsze?

Joanna Wolińska: Sam kontakt ze zwierzęcym pacjentem jest wspaniały. Możliwość pomocy mu i obserwowanie procesu leczenia jest chyba najbardziej satysfakcjonującym zjawiskiem w tym zawodzie. Jednak zawsze z tyłu głowy jest świadomość, że niekiedy na naszych barkach spoczywa ciężar odpowiedzialności: życie a śmierć pacjenta. Uczą nas od pierwszych dni na uczelni, że nie jesteśmy bogami, a każdy, nawet najlepszy lekarz, ma za sobą swój przysłowiowy „cmentarzyk”. Jesteśmy tylko ludźmi.

Czym zajmujesz się poza murami uczelni? Są jakieś pasje, marzenia, które z zapałem realizujesz?

Joanna Wolińska: W wolnych chwilach sięgam po gitarę lub ukulele. Muzyka pomaga rozładować negatywne emocje i bardzo uspokaja mnie. Gdy mam więcej wolnego czasu staram się gdzieś wyjechać- uwielbiam góry i wolność, jaką niesie chodzenie po szlakach. W momentach, kiedy pogoda nie sprzyja i więcej siedzę w domu, staram się pisać – kiedyś były wiersze, teraz nowelki lub opowiadania.

Czy jest coś czego możemy Ci życzyć?

Joanna Wolińska: Przede wszystkim wyspania się 😉 Oczywiście żartuję, staram się wysypiać i dbać o higienę snu ale nie zawsze się to udaje. Na pewno przyda się dużo cierpliwości i wytrwałości w dążeniu do celu. Chciałabym na swojej drodze spotykać przede wszystkich inspirujących i życzliwych ludzi, którzy będą traktować mnie z szacunkiem a nie wykorzystywać. Życzenie mi samych przyjemnych kolokwiów i egzaminów na pewno będzie bardzo miłe, ale jestem świadoma, że jeszcze długa droga przede mną.

Rozmawiała: Monika Mańka