Inwazje pasożytów – nieustanna wojna

Wróg u bram

Analogia z oblężoną twierdzą pełną zgromadzonych dóbr wydaje się właściwa w odniesieniu do stałego zagrożenia, jakie stwarzają dla ustroju liczne organizmy pasożytnicze. Niestety, naturalne sposoby walki, jakimi dysponuje organizm (układ immunologiczny, mechanizmy ochrony mechanicznej), mają ograniczoną skuteczność (1, 5). Także zachowanie odpowiedniego dobrostanu zwierząt (czystość, wartościowa karma, brak kontaktu z chorymi osobnikami) zdecydowanie nie wystarczy, aby zabezpieczyć je przed inwazją. Wyciągi roślinne sprzedawane często w sklepach zoologicznych w formie zasypek czy obroży mają ograniczoną skuteczność, działają głównie jako repelenty (5, 6).

Walka z pasożytami wymaga stosowania odpowiednich leków, które podaje się w celach zarówno leczniczych, jak i zapobiegawczych. Bardzo ważną kwestią jest edukacja właścicieli odnośnie zagrożeń, na jakie są narażone ich zwierzęta. Pozytywną role mogą odgrywać ulotki, plakaty oraz rzetelna wiedza przekazywana przez pracowników zakładów leczniczych. Ważną rolę odgrywa poprawa warunków środowiskowych, w jakich bytują zwierzęta, zadbanie o właściwą karmę i suplementację preparatów mineralno-witaminowych. Najistotniejszym elementem walki z pasożytami jest jednak stosowanie odpowiednich preparatów leczniczych.

Strategia walki

Na szczęście już od czasów starożytnych znane są sposoby walki z opisywanymi organizmami. Już w pierwszych cywilizacjach starano się zwalczać dokuczliwe pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne za pomocą okadzeń, maści, mieszanek ziołowych i mineralnych. Zabiegi te, opisane szczegółowo m.in. w źródłach chińskich, sumeryjskich i egipskich, stosowano zarówno u ludzi, jak i u zwierząt. Obecnie jednak, dzięki stałemu rozwojowi nauk medycznych, istnieją skuteczniejsze sposoby walki z opisywanym problemem (1).

Leki przeciwpasożytnicze oprócz skuteczności w zwalczaniu parazytoz powinny się charakteryzować niską toksycznością dla zwierząt, być bezpieczne w stosowaniu przez personel w...