Gruczoł krokowy w badaniu ultrasonograficznym psów. Cz. II

Ultrasonografia należy do najczęściej współcześnie stosowanych metod diagnostycznych umożliwiających obrazowanie gruczołu krokowego psów. Badanie ultrasonograficzne pozwala na określenie wielkości i położenia narządu, wykrycie obecności zmian patologicznych gruczołu, a także na odróżnienie zmian ogniskowych od rozległych. Wstępne rozpoznanie zaburzeń stercza można oprzeć na badaniu USG w połączeniu z informacjami klinicznymi i badaniami laboratoryjnymi. Natomiast do postawienia ostatecznej diagnozy niezbędne są biopsja i badanie histopatologiczne. Szczególną zaletą badania USG jest nieinwazyjność, która umożliwia monitorowanie postępu zmian chorobowych oraz ocenę efektywności podjętego leczenia.

Zaburzenia gruczołu krokowego są najczęściej występującymi zaburzeniami narządu rozrodczego psów samców. Wśród chorób stercza należy wymienić:

łagodny przerost (rozrost),zapalenie,torbiele,ropnie,metaplazję płaskonabłonkową,nowotwory.

Zmiany patologiczne miąższu gruczołu krokowego można podzielić na zmiany rozległe, ogniskowe i wieloogniskowe. Zmiana ogniskowa lub wieloogniskowa posiada widoczną granicę oddzielającą ją od prawidłowego miąższu narządu, natomiast zmiana rozległa nie posiada wyraźnej granicy z tkanką prawidłową i obejmuje większą część lub cały gruczoł krokowy.

Zmiany rozległe

Rozległe, symetryczne powiększenie stercza może być spowodowane łagodnym przerostem gruczołu, metaplazją płaskonabłonkową lub zapaleniem. Wszystkie wyżej wymienione zaburzenia mogą przebiegać bezobjawowo, jednak nie powinny być lekceważone. Powiększenie gruczołu krokowego może nie tylko stwarzać niewidoczny dla właściciela dyskomfort zwierzęcia, ale zwiększa również predyspozycje do tworzenia się przepukliny przepony miednicowej.

Łagodny rozrost (przerost) gruczołu krokowego

Najczęściej występującym schorzeniem gruczołu krokowego jest jego łagodny rozrost (BPH – Benign Prostate Hyperplasia). BPH stwierdza się u 80% psów powyżej 5. roku życia, a u psów starszych,...