Fizjoterapia psów sportowych

Workout

Po rozgrzewce następuje workout, czyli główna część treningu. W naturalnych warunkach urazy aparatu ruchowego psa występują rzadko, o ile pies jest w dobrej formie fizycznej, a powierzchnia, po której się porusza, jest możliwie równa i bez wielu ostrych zakrętów. Podczas treningów i zawodów sportowych psy wykonują intensywne zadania, mają do pokonania trudne parkury przeszkód czy biegną po torach wyścigowych, które niosą ze sobą niebezpieczeństwa przekroczenia biomechanicznej wytrzymałości organizmu. Najczęstsze problemy spowodowane są wpływem siły odśrodkowej, siły naporu, jak również przeciążeniem pojedynczych elementów aparatu ruchowego.

Jeżeli pies, biegnąc, wykonuje równocześnie ostre skręty lub biegnie po zakrętach, musi pokonać przede wszystkim siłę odśrodkową, która jest odwrotnie proporcjonalna do promienia zakrętu i należy do głównych przyczyn przesilenia elementów aparatu ruchowego. Niebezpieczeństwo urazu jest większe, im większy jest kąt nachylenia psa, który poprzez abdukcję łap po stronie zewnętrznej próbuje przesunąć swój środek ciężkości. Podczas normalnego obciążenia istota gąbczasta kości tworzących staw skokowy, nadgarstkowy i nasadach kości długich jest w stanie zamortyzować siłę nacisku.

Dodatkowe siły ciężkości i okresowe dodatkowe obciążenia prowadzą do przeciążenia, czego częstym skutkiem są przede wszystkim złamania, które mogą powstać na skutek pojedynczego znacznego przeciążenia lub w wyniku wielu mniejszych obciążeń doprowadzających do zmęczenia materiału.

Nagły i nierównomierny ucisk na powierzchnie stawowe prowadzi często do utraty proteoglikanów, a maź stawowa traci swoją lepkość i nie jest w stanie zapewnić pełnej ochrony powierzchni stawowych. Ostre zakręty zmuszają psy dodatkowo do niesymetrycznego ruchu, co często prowadzi do naderwania ścięgien i mięśni. Dlatego należy tak przeprowadzić trening, aby uniknąć częstej powtórki takiego samego ćwiczenia i zwrócić uwagę na równomierną pracę mięśni po obu stronach ciała.

Innym źródłem problemów są kontuzje miednicy powstałe wskutek nadmiernej siły naporu. Napęd psa powstaje poprzez wyprostowanie kończyn w stawie biodrowym i odepchnięcie ich od podłoża. Nadmierne obciążanie stawów biodrowego i krzyżowo-biodrowego prowadzi do zakłóceń w przekazywaniu siły napędowej od miednicy poprzez kręgosłup, aż do kończyn przednich. Nadmierne ćwiczenia, podczas których pies musi podbiegać pod górę (palisady, kładki), lub skoki, gdy pies upada najpierw na kończyny dolne (skok do freesby), mogą doprowadzić do bolesnego zapalenia wewnętrznej błony torebki stawowej.

Odpowiednie dozowanie intensywności i liczby powtórzeń tych ćwiczeń stanowi podstawę poprawnego treningu.

Do następnych problemów należą przesilenia kręgosłupa. W normalnych warunkach anatomia kręgosłupa chroni go przed przeciążeniami. 15% jego długości stanowią krążki międzykręgowe, które mają za zadanie uelastycznienie kręgosłupa i pomoc w przenoszeniu siły napędowej. Krążki stanowią również opór wobec siły nacisku, która powstaje w czasie prostowania i zginania kręgosłupa podczas normalnego ruchu zwierzęcia. Natomiast przed nadmiernym bocznym i obrotowy zgięciem kręgosłupa chronią go stawy międzykręgowe. Wiele stanów bólowych w okolicy kręgosłupa spowodowanych jest właśnie przez przeciążenie tych małych, ale licznych stawów.

Do częstych problemów psów sportowych należą również przesilenia mięśni i stawów kończyn. Dzięki kontrakcji mięśni dochodzi do zgięcia, wyprostowania, abdukcji, addukcji, rotacji, pronacji i supinacji stawów, które są dodatkowo chronione i wzmocnione przez wiązadła. Regularne i nadmierne przesilenie wiązadeł może doprowadzić do ich naderwania, co wyklucza psa przez pewien okres z aktywnego ruchu. Na szczególną uwagę zasługuje wiązadło krzyżowe, które o wiele częściej zrywa się u psa niż u człowieka. Osie biomechaniczne w stawie kolanowych nie przebiegają optymalnie, dlatego mamy tutaj do czynienia z klasycznym zmęczeniem materiału.