Radiologiczna ocena wielkości serca

Metoda VHS

Metoda VHS (ang. vertebral heart score) została opisana w 1995 roku przez Jamesa Buchanana i do tej pory stanowi podstawową metodę oceny wielkości serca na zdjęciach RTG klatki piersiowej. W metodzie tej porównuje się szerokość i wysokość serca do długości trzonów kręgów piersiowych. Na zdjęciu klatki piersiowej w projekcji bocznej wykonuje się dwa pomiary: pierwszy w osi długiej (wysokość serca) od brzusznej granicy lewego odgałęzienia oskrzeli do koniuszka serca oraz drugi pomiar w osi krótkiej (szerokość serca) w najszerszym miejscu prostopadle do pomiaru w osi długiej. Oba pomiary odkłada się na kręgach piersiowych, zaczynając od dogłowowego końca IV kręgu piersiowego, a następnie sumuje (ryc. 3).

Wartość VHS dla ogólnej populacji psów została ustalona na grupie stu dorosłych zdrowych klinicznie psów będących różnej płci, rasy oraz wagi (2-75 kg), wśród których nie było więcej niż 4 osobników z jednej rasy. Wartość prawidłowa została określona na 9,7 (+/- 0,5) długości trzonów kręgów piersiowych (5) (ryc. 4a-b). W kolejnych latach zauważono, że, opierając się na normie 9,7 (+/- 0,5) metody VHS, u niektórych ras psów otrzymuje się wyniki fałszywie dodatnie. Są bowiem rasy, które cechują się bardziej beczkowatym kształtem klatki piersiowej czy nieco odmiennym kształtem sylwetki serca. Dlatego też opracowano normy tej metody dla różnych ras psów. Dotychczas wartości referencyjne dla pomiarów VHS opracowano dla 24 ras psów, a dla 3 ras (jamnik, Yorkshire terrier oraz labrador retriever) normy zostały opisane w dwóch różnych publikacjach. Rasy psów oraz ustalone dla nich wartości referencyjne dla pomiaru VHS zostały przedstawione w tab. 1.

Tab. 1. Rasy psów oraz ustalone dla nich wartości referencyjne dla pomiaru VHS
*projekcja boczna prawostronna, **projekcja boczna lewostronna

U 6 (owczarek niemiecki, Kangal, jamnik, Shih Tzu, Lhasa Apso, maltańczyk) z 24 przebadanych ras wartość VHS była w normie ustalonej dla populacji ogólnej psów. U...