Łysienie z rozrzedzeniem koloru

Definicja

Łysienie z rozrzedzeniem koloru (ang. color dilution alopecia – CDA) to rzadka, uwarunkowana genetycznie forma dysplazji mieszków włosowych, występująca u psów z rozjaśnioną barwą włosa. Najczęściej stwierdza się ją u zwierząt z płową lub błękitną okrywą włosową, będącą efektem rozjaśnienia odpowiednio koloru brązowego i czarnego, jednakże choroba ta może pojawić się u każdego psa o innej niż wymieniono powyżej, rozrzedzonej barwie sierści (3, 4, 6, 9).

CDA to schorzenie charakteryzujące się powstawaniem wyłysień niezapalnych tylko w obrębie obszarów ciała porośniętych rozjaśnionymi włosami. W literaturze bywa określane również jako zespół/syndrom błękitnych dobermanów (ang. blue doberman syndrome), syndrom niebieskiego łysiejącego psa (ang blue balding syndrome) lub choroba niebieskiego psa (ang. blue dog disease) (4).

Etiopatogeneza

Wykazano, że łysienie z rozrzedzeniem koloru dziedziczone jest w sposób autosomalny recesywny i powstaje w następstwie polimorfizmu pojedynczego nukleotydu genu kodującego białko – melanofilinę (gen MLPH), która pełni istotną rolę w procesie dystrybucji, transportu i translokacji granulek pigmentu w obrębie włosa (3, 7, 10).

W wyniku zaburzeń w transporcie melanosomów u psów cierpiących na CDA obserwuje się obecność dużych, nieregularnych złogów melaniny w obrębie keratynocytów warstwy podstawnej naskórka, a także w komórkach macierzy włosa i łodygach. Uważa się, że w przebiegu tej choroby dochodzi do uszkodzenia komórek macierzy włosa w następstwie cytotoksycznego działania prekursorów melaniny, co skutkuje zatrzymaniem wzrostu włosa i ostatecznie dysplazją mieszkową. Obecność rozległych skupisk ziaren melaniny w obrębie włosów powoduje z kolei zniekształcenie ich struktury korowo-naskórkowej, a tym samym sprawia, że łodyga staje się krucha i łamliwa w tych miejscach (10).

Predyspozycje rasowe

Łysienie z rozrzedzeniem koloru najczęściej stwierdza się u dobermanów (stąd nazwa choroby – zespół błękit...