Dermatologia bez cytologii jest jak Agent 007 bez licencji na zabijanie…

Tkanka podskórna

Składa się z tkanki tłuszczowej, włókien kolagenowych i elastyny oraz naczyń krwionośnych. Jej rolą jest łączenie skóry właściwej ze znajdującą się poniżej warstwą mięśniową i kośćmi.

Gruczoły łojowe

Uchodzą głównie do mieszków włosowych, oprócz tych znajdujących się na połączeniach śluzówkowo-skórnych (te uchodzą na powierzchnię skóry) – np. gruczoły Meiboma.

Gruczoły potowe

U psów i kotów wyróżniamy dwa typy: gruczoły ekrynowe, które są zlokalizowane na poduszkach łap i uchodzą na powierzchnię skóry; a także gruczoły apokrynowe, które są rozmieszczone w owłosionej części skóry i uchodzą do mieszków włosowych.

Gruczoły okołoodbytowe (gruczoły hepatoidalne)

Są zmodyfikowanymi gruczołami łojowymi, które występują u psów w skórze otaczającej odbyt, na skórze ogona (gdzie tworzą tzw. tarczkę ogona), w okolicy napletkowej, pachwin, doogonowych obszarach gruczołu sutkowego u samic, na grzbiecie, szczególnie w okolicy krzyżowej, niekiedy także w innych lokalizacjach.

Zatoki przyodbytowe

Są obustronnymi uchyłkami bogatej w gruczoły skóry, zlokalizowanymi pomiędzy zewnętrznym i wewnętrznym zwieraczem odbytu. U psów znajdują się tu tylko gruczoły apokrynowe, a u kotów gruczoły apokrynowe oraz gruczoły łojowe.

Mieszek włosowy

Jest to wgłobienie nabłonka w skórę właściwą, z którego wyrasta włos zbudowany z twardej keratyny. Znajdują się tu ujścia gruczołów potowych i łojowych, a także przyczep mięśnia przywłosowego (ryc. 9).

Gdy już wiemy, jakie struktury fizjologiczne możemy napotkać na swojej drodze, łatwiej nam interpretować obraz pod mikroskopem. Nikt jednak nie pobiera materiału cytologicznego ze zdrowej skóry, właściciele przyprowadzają do lekarza weterynarii swojego pupila, bo „coś się z nim dzieje”. Coś swędzi, „coś” się sączy, włosy wypadają, pojawiają się owrzodzenia i zaczerwienienie.

Badanie cytologiczne ma, po pierwsze, pozwolić nam stwierdzić, czy mamy do czynienia z procesem zapalnym, czy nowotworowym...