Cukrzyca u psów i kotów – wykorzystanie badań laboratoryjnych w diagnostyce i postępowaniu z pacjentem

Dalsza diagnostyka i prowadzenie terapii

Przed insulinoterapią lub równolegle z nią wszelkie potencjalne wtórne i towarzyszące choroby powinny być zidentyfikowane i szybko poddane leczeniu. Wszelkie procesy zapalne lub infekcje mogą utrudniać lub nawet uniemożliwiać regulację poziomu glukozy we krwi. Laboratoryjna diagnostyka takich pacjentów obejmuje: pełną morfologię krwi, oznaczenie poziomu parametrów biochemicznych krwi, w tym swoistej lipazy trzustkowej, badanie ogólne moczu z osadem. W zależności od wyników badania moczu, zalecane jest badania bakteriologiczne z antybiogramem. U kotów zawsze należy określić poziom T4. Częstymi przyczynami słabej odpowiedzi na leczenie insuliną są zapalenie trzustki oraz infekcje dróg moczowych, w szczególności gdy zakażenia układu moczowego nie są wynikiem poliurii i polidypsji związanej z cukrzycą. Oprócz utrzymującej się hiperglikemii, w badaniach laboratoryjnych obserwuje się: hemokoncetrację z hiperalbuminemią, azotemię przednerkową, niskie stężenia K, Na, Mg i PO4 oraz zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych. Zmiany te związane są z objawami klinicznymi sugerującymi istniejącą kwasicę ketonową: osłabiony stan ogólny, brak przyjmowania pokarmu i wody. Takie wyniki badań i występujące objawy należy bezzwłocznie poddać terapii.Badania biochemiczne wykonywane kontrolnie u pacjentów cukrzycowych powinny obejmować następujące parametry: glukoza, fruktozamina, kreatynina, białko całkowite, HBS, lipaza, ALT, AST, Na, K.

Zapalenie trzustki u pacjentów z cukrzycą

W zależności od badania > 30% pacjentów z cukrzycą ma zapalanie trzustki. U psów jest ono częstą przyczyną cukrzycy, a u kotów jest do niej wtórne. Ponieważ istniejące zapalenie trzustki sprawia, że ustawienie odpowiedniej dawki insuliny jest niezwykle trudne, chorobę...