Chrzęstniakomięsak żebra u psa – opis przypadku

Dyskusja

Chrzęstniakomięsaki to drugie (po kostniakomięsaku) najczęstsze nowotwory kości (2, 9). Chrzęstniakomięsaki u psów stwierdza się najczęściej w obrębie jamy nosowej (26-36% przypadków) oraz w kościach płaskich, czyli w żebrach, miednicy, kościach czaszki czy w innych kościach, na przykład kręgach (61-91% przypadków) (10). Rzadziej rozpoznaje się je w kościach długich lub w organach pozaszkieletowych (dotychczas opisano przypadki chrzęstniakomięsaków w pęcherzu moczowym, płucach, nerkach, sercu czy gruczole sutkowym) (7). Podobnie jak u psów, chrzęstniakomięsaki u kotów spotykane są w kościach płaskich, długich oraz również poza szkieletem (5).

Ze względu na budowę histologiczną nowotworu wyróżniamy: chrzęstniakomięsaka konwencjonalnego/centralnego (ang. conventional/central chondrosarcoma) wywodzącego się z kości właściwej, chrzęstniakomięsaka przykostnego (ang. periosteal/juxtacortical chondrosarcoma) rozwijającego się z okostnej, chrzęstniakomięsaka mezenchymalnego (ang. mesenchymal chondrosarcoma), chrzęstniakomięsaka jasnkomórkowego (ang. clear cell chondrosarcoma) oraz chrzęstniakomięsaka odróżnicowanego (ang. dedifferentiated chondrosarcoma), który stanowi najbardziej agresywny typ chrzęstniakomięsaka u ludzi i prawdopodobnie u zwierząt (3, 5). Mimo że chrzęstniakomięsaki są guzami złośliwymi, do powstania przerzutów dochodzi zazwyczaj późno w przebiegu choroby. Przerzuty najczęściej pojawiają się w płucach, regionalnych węzłach chłonnych, opłucnej ściennej, nerkach czy sercu (5).

W przypadku nowotworów żeber u psów, w głównej mierze, tj. u 28-63% pacjentów, stwierdza się kostniakomięsaka. Drugim najczęściej diagnozowanym nowotworem jest chrzęstniakomięsak, który występuje w 28-35% przypadków. Rzadziej spotyka się włókniakomięsaka czy naczyniakomięsaka żebra (1). U ...