Szczepienia psów i kotów w świetle najnowszych zaleceń

Szczepienia dodatkowe

Za dodatkowe szczepienia kotów uznaje się te przeciwko chlamydiozie, bordetellozie i FIV. Szczepienie przeciwko Chlamydia felis zaleca się u kotów żyjących w dużych zbiorowiskach, w których wcześniej stwierdzono obecność tego patogenu. Pierwsze szczepienie powinno mieć miejsce między 8. a 9. tygodniem życia, druga dawka po 2-4 tygodniach, a kolejne szczepienia należy wykonywać w odstępach rocznych. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku B. bronchiseptica. Na bordetellozę należy szczepić koty przebywające w skupiskach, w których wcześniej występowała ta choroba. Donosową szczepionkę można zastosować już po 4. tygodniu życia, a powtórne szczepienia wykonuje się w odstępach rocznych. Podanie donosowe sprawia, że antygen generuje odporność miejscową, na którą nie mają wpływu przeciwciała matczyne. W Polsce nie ma obecnie dostępnej szczepionki przeciwko FIV. VGG uznaje, że najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zakażeniu wirusem kociego niedoboru odporności jest pozostawienie kotów w domu (1).

Szczepienia niezalecane

Nie zaleca się szczepień kotów na FIP, giardiozę i Microsporum canis. VGG nie rekomenduje stosowania tych szczepionek z uwagi na brak jednoznacznych dowodów naukowych, które uzasadniałyby ich użycie (1).

Badanie miana przeciwciał poszczepiennych

W warunkach pracy klinicznej istnieje możliwość szybkiej oceny półilościowego miana przeciwciał, które chronią przed kocim parwowirusem (FPV), herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1) i kaliciwirusem kotów (FCV) oraz psim parwowirusem (CPV), psim adenowirusem (CAV) i wirusem nosówki psów (CDV). Zalecenia VGG z roku 2016 skupiały się na potencjalnym wykorzystaniu testów do podejmowania decyzji w sprawie zasadności wykonania szczepienia w kontekście indywidualnej sytuacji danego osobnika (5). W wielu przypadkach pozwoliłoby to uniknąć kolejnego szczepienia u zwierzęcia dorosłego i wydłużyłoby to czas między szczepieniami, bowiem przeciwciała poszczepienne mogą utrzymywać się w su...