Szczepienia psów i kotów w świetle najnowszych zaleceń

Szczepienia ochronne to jeden z podstawowych sposobów zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych oraz zachorowaniom wśród zwierząt. Odporność czynna nabyta na drodze szczepienia wpływa nie tylko na osobnika, ale również całą populację przedstawicieli danego gatunku. Dzięki regularnie przeprowadzanym szczepieniom w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat udało się bardzo mocno ograniczyć w Polsce występowanie śmiertelnych chorób zakaźnych psów, w mniejszym stopniu chorób kotów. Obowiązkowe szczepienia psów przeciwko wściekliźnie oraz historia bezwzględnej „likwidacji” psów niezaszczepionych pomogła również zapobiec w Polsce zachorowaniom ludzi na wściekliznę (ryc. 1). Niestety, społeczny sceptycyzm w stosunku do szczepionek narastający przez ostatnie lata nieuchronnie prowadzi do zaprzepaszczenia tego sukcesu. Wielu lekarzy weterynarii zauważyło w ostatnich latach wzrost zachorowań psów i kotów na choroby, przeciwko którym istnieją szczepionki. Warto więc śledzić najnowsze wytyczne dotyczące szczepień i regularnie dostosowywać schematy profilaktyki przeciwzakaźnej do aktualnej sytuacji. W tym roku Zespół ds. Szczepień (VGG) Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (WSAVA) wydał nowy poradnik aktualizujący wiedzę i zalecenia dotyczące szczepień psów i kotów (1). Specjaliści podkreślają w nim konieczność indywidualnego podejścia do pacjenta oraz zwracają uwagę na zastosowanie badań serologicznych.

Ryc. 1. Zdjęcie oryginalnego zawiadomienia z 1952 r. informującego o akcji przymusowego szczepienia przeciwko wściekliźnie na terenie Wrocławia; ryc. archiwum autora

Młodzieńczy cykl szczepień a przeciwciała matczyne

Szczenięta i kocięta po urodzeniu pobierają siarę bogatą w immunoglobuliny. Dodatkowo budowa łożyska zwierząt mięsożernych umożliwia przechodzenie przeciwciał matczynych (MDA, ang. maternally derived antibody) do krwi płodu. Mechanizmy te zapewniają w pierwszych tygodniach życia odporność bierną. Okres pomiędzy spadkiem m...