Przegląd wybranych chorób zakaźnych psów

Leptospiroza

Leptospiroza to groźna choroba o zasięgu ogólnoświatowym występująca u ludzi i wielu gatunków zwierząt domowych oraz dzikich. Jest zaliczana do chorób o dużym potencjale zoonotycznym.

W obrębie rodzaju Leptospira wyróżnia się setki serowarów. Dla psów patogenne są przede wszystkim: Leptospira interrogans i L. kirschneri. Psy odgrywają tutaj prawdopodobnie rolę żywicieli rezerwuarowych dla serowaru Canicola. Żywiciel wydala bakterie z moczem. Siewstwo może utrzymywać się nawet do 4 lat od początku zakażenia. Do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu błon śluzowych lub uszkodzonej skóry z zakażonym moczem (32, 33). W wielu przypadkach do zakażenia psów dochodzi poprzez kontakt z zanieczyszczoną karmą, wodą, ściółką. Przeprowadzone w Tajlandii badania wykazały również, że ryzyko zakażenia jest większe u psów karmionych surowym mięsem (34).

Istotnym czynnikiem, który zwiększa ryzyko zakażenia, jest swobodne korzystanie z kąpieli w stojących zbiornikach wodnych i picie wody z kałuż, jezior oraz rzek (35, 36). Okres inkubacji wynosi od kilku dni do tygodnia (od 5 do 15 dni). Choroba może mieć przebieg ostry lub podostry i przebiegać z niewydolnością wątroby lub nerek oraz przewlekły, a nawet bezobjawowy. Objawy zależą od szczepu powodującego chorobę, reakcji układu odpornościowego żywiciela i obszaru geograficznego. Wśród najczęstszych objawów wymienia się: gorączkę, brak apetytu, ospałość, zmiany w oddawaniu moczu: skąpomocz, bezmocz lub wielomocz, wymioty i bolesność jamy brzusznej (32, 37). Mogą wystąpić krwawienia z nosa i krwioplucie. W fazie ostrej możliwe jest wystąpienie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w wyniku zajęcia ośrodkowego układu nerwowego przez patogen. Ostry i podostry przebieg choroby dotyczy najczęściej zwierząt młodych. Ostrej postaci choroby często towarzyszy żółtaczka. Oddawany przez psa kał może mieć kolor szary, bezżółciowy, a mocz jest ciemnożółty lub brunatny. U psów w różnych częściach Europy w ciągu ostatnich lat s...