Nietypowy przebieg anaplazmozy granulocytarnej u psów

Diagnostyka

Objawy kliniczne anaplazmozy są bardzo różne. Należą do nich:

• wysoka gorączka,
• apatia,
• spadek apetytu,
• osłabienie,
• zapalenia stawów,
• uogólniona limfadenopatia,
• spleno- i hepatomegalia,
• spadek masy ciała,
• uszkodzenie wątroby i nerek.

Omówienie

Stwierdzona w badaniu cytologicznym nasilona fagocytoza erytrocytów nasunęła podejrzenie choroby, w której może występować niszczenie wszystkich form komórek szpikowych na tle immunologicznym. Charakterystyczny był również spadek stężenia albumin jako białek ostrej fazy zapalenia, przy podwyższonym stężeniu globulin. Ponieważ tego typu zjawiska mogą występować w przebiegu anaplazmozy, wykonano szybki test płytkowy, który wykazał w surowicy pacjenta obecność przeciwciał dla A. phagocytophilum. Zakażenie riketsjami potwierdzono badaniem molekularnym.

W teście PCR we krwi psa wykryto obecność materiału genetycznego Anaplasma spp., którego sekwencjonowanie pozwoliło zdefiniować gatunek patogenu jako A. phagocytophilum. Na podstawie wyników badania hematologicznego, badań serologicznych i molekularnych ustalono, że przyczyną choroby było zakażenie riketsjami A. phagocytophilum. W rozpoznaniu różnicowym brano również pod uwagę immunologiczną aplazję szpiku kostnego i wieloukładowy toczeń rumieniowaty. W opisywanym przypadku u pacjenta doszło do rozwoju zespołu hemofagocytarnego.

Zespoły hemofagocytarne towarzyszą przede wszystkim chorobom histiocytarnym berneńskich psów pasterskich. Mogą mieć one charakter idiopatyczny lub wtórny. Pojawiają się także w przebiegu anaplazmozy, w toczniu wieloukładowym, niedokrwistościach i trombocytopeniach tła immunologicznego, a także w niektórych nowotworach.

Współautorzy badania spotkali się już wcześniej z przypadkiem anaplazmozy granulocytarnej u psa, przebiegającej z zespołem hemofagocytarnym, objawiającym się nieregeneratywną niedokrwistością, neutropenią i trombocytopenią, w której fagocytoza erytrocytów zachodziła przy równoczesnej nasilonej hemopoezie w szpiku kostnym i hemopoezie pozaszpikowej w śledzionie, a nawet w węzłach chłonnych. Obserwowane hemoliza, neutropenia i trombocytopenia miały tło immunologiczne, nie ustąpiły po wyleczeniu choroby podstawowej, konieczne było wprowadzenie leczenia immunosupresyjnego.