Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz mózgu o nieznanej przyczynie u psów. Cz. II

Badanie PMR

Badanie PMR wykazuje głównie pleocytozę monojądrzastą oraz podwyższony poziom białka o różnym stopniu nasilenia (0,9-1,8 mg/dl, norma do 0,25 mg/dl). Podwyższony poziom białka nie jest specyficzny dla choroby, ale wskazuje na uszkodzenie bariery krew-mózg lub zwiększoną produkcję przeciwciał. Bardziej cenne jest badanie cytologiczne, w którym w przypadku GME obserwuje się limfocytarną i neutrocytarną (poniżej 20%) lub mieszaną pleocytozę, a w NE ponad 80% jest limfocytarnych (ryc. 7) (3, 10). Prawidłowy wynik badania PMR nie wyklucza obecności zapalenia, szczególnie jeżeli wcześniej podawane były leki przeciwzapalne lub immunosupresyjne, zaburzające wynik.

Badanie to jest bardzo pomocne w celu wykluczenia przyczyn zakaźnych. Badanie mikrobiologiczne z PMR ma niską wydajność, bardziej użyteczne jest badanie przeciwciał w szczególności Neospora caninum, Ehrlichia spp., Anaplasma spp., Rickettsia rickettsia (można połączyć z badaniem surowicy) oraz badanie DNA lub RNA metodą łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) (3, 8). Testy te mają wysoką czułość i swoistość, ale wyniki powinny być interpretowane ostrożnie, aby uniknąć wyników fałszywie ujemnych/dodatnich.

W przypadku negatywnego wyniku PCR należy brać pod uwagę obecność kwasu nukleinowego na niewykrywalnym poziomie oraz to, że czynnik zakaźny może być obecny w tkance nerwowej, ale nie w PMR (2). Pobranie PMR nie jest możliwe w przypadku przepukliny móżdżku, świadczącej o podwyższonym ciśnieniu wewnątrzczaszkowym (ryc. 2, 3). U małych psów także często nie udaje się pobrać wystarczającej ilości materiału do badania (płyn pobiera się w ilości 1 ml na każde 5 kg masy ciała, zalecana minimalna ilość do badania to 0,5 ml) (3, 11).

Biopsja mózgu

Ostateczne rozpoznanie choroby zapalnej OU...