Wtórna nerkowa nadczynność przytarczyc

Objawy kliniczne CKD-MBD u psów i kotów

Obraz kliniczny opisywanych zaburzeń zazwyczaj pokrywa się z objawami przewlekłej choroby nerek, odpowiedniego stadium CKD według klasyfikacji IRIS, tak więc w początkowych stadiach (I-II) objawy mogą być niezauważalne. Zazwyczaj są to objawy natury ogólnej, posmutnienie, brak apetytu. Wraz z zaawansowaniem choroby nerek obserwuje się: poliurię, polidypsję, czasem wymioty, wyniszczenie.

Do głównych objawów klinicznych nerkowej nadczynności przytarczyc należą mineralizacja tkanek miękkich i osteodystrofia nerkowa. Mineralizacja tkanek miękkich u kotów z CKD może dotyczyć: nerek, aorty piersiowej i brzusznej, ściany żołądka oraz tętnic płucnych i naczyń włosowatych. Do oceny ryzyka mineralizacji może posłużyć iloczyn wapniowo-fosforanowy (Ca x P); ryzyko wzrasta, kiedy jego wartość jest większa niż 5,65 mmol/l (70 mg/dl). W wyniku nadmiernej resorpcji kości żuchwa pacjenta cierpiącego na nerkową nadczynność przytarczyc może ulec rozmiękczeniu i stać się podatna na odkształcenia, co określane jest mianem „gumowej żuchwy”. Odkształcenie żuchwy często uniemożliwia zwierzęciu prawidłowe zamknięcie jamy ustnej. U kotów często obserwuje się patologiczne złamania i luźno osadzone zęby.

Wyniki badań laboratoryjnych zazwyczaj wskazują na zaburzenia związane z niewydolnością nerek – podwyższone stężenie mocznika, kreatyniny i fosforu. Pomimo że stężenie wapnia we krwi może być podwyższone lub w normie, dochodzi do zwiększonego uwalniania PTH i stopniowych zmian obejmujących układ szkieletowy.

Ocena CKD-MBD

W przypadkach zaawansowanej choroby nerek mineralizacja tkanek miękkich jest rozpoznawana na podstawie badań obrazowych. W początkowych etapach choroby u pacjentów bez azotemii powinno się wykonać badanie stężenia fosforanów w osoczu. W celu ułatwienia wykorzystania wartości stężeń fosforanów w osoczu jako biomarkera CKD-MBD, stowarzyszenie IRIS przedstawiło zakresy wartości dla tego wskaźnika (tab. 1). W terapii na...