Praktyczne aspekty sztucznej stymulacji serca

Zespół chorego węzła zatokowego (SSS), jak sama nazwa wskazuje, jest złożoną arytmią wynikającą z nieprawidłowej pracy węzła zatokowego, ale także węzła przedsionkowo-komorowego. Jego etiologia i patogeneza nie zostały dotąd w pełni wyjaśnione, jednak przyczyny tej choroby obejmują między innymi wady wrodzone w budowie węzła zatokowego, procesy zwyrodnieniowe i zastępowanie tkanki węzła przez tkankę włóknisto-tłuszczową. Opisywane są również predyspozycje rasowe u sznaucerów miniaturowych czy West Highland white terrierów. SSS może charakteryzować się także naprzemiennym występowaniem epizodów tachykardii oraz bradykardii, obecnością pauz, tachyarytmii nadkomorowych czy innych złożonych zaburzeń rytmu serca powiązanych z funkcjonowaniem węzła zatokowego. W przypadku SSS sztuczna stymulacja serca służy przede wszystkim redukcji epizodów omdleń występujących w wyniku bradykardii czy pauz (5, 11).

W niewielkim odsetku złośliwego zespołu wazowagalnego, jeśli inne metody leczenia nie przyniosły oczekiwanej redukcji objawów, można także rozważyć implantację stymulatora. Są to przypadki zaburzeń w funkcjonowaniu autonomicznego układu nerwowego prowadzące do omdleń w wyniku reakcji wazowagalnej wywołanej kaszlem czy silną ekscytacją, w których leczenie przyczynowe nie przynosi łagodzenia objawów, a te są częste i mają gwałtowny przebieg (7).

Niezależnie od diagnozy, zanim podejmie się decyzję o wykonaniu zabiegu, niezwykle istotne jest wykluczenie wszelkich odwracalnych przyczyn bradyarytmii w postaci chorób układowych czy zaburzeń równowagi elektrolitowej.

Ryc. 2. Utrwalone zatrzymanie aktywności przedsionków z rytmem zastępczym o częstotliwości 60 BPM; ryc. archiwum pracowni kardiologii UPWr

Parametry stymulacji

Układ stymulatora składa się z dwóch elementów – programowalnego generatora impulsów, czyli właściwego rozrusznika, oraz elektrody wsierdziowej lub nasierdziowej.

Podczas planowania zabiegu wszczepienia sztucznego stymulatora serca kluczowe...