Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM) – czy to tylko psi problem?

Kardiomiopatia rozstrzeniowa u psów

Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM, ang. dilated cardiomyopathy) jest opisywana najczęściej u psów ras dużych i olbrzymich. Dobrze scharakteryzowana została u: dobermanów, wilczarzy irlandzkich, dogów niemieckich, bokserów, nowofundlandów oraz psów górskich z Estrela (5, 8-10). Ta choroba o złożonej etiologii charakteryzuje się postępującą niewydolnością serca wynikającą z jego poszerzenia przy braku innych wrodzonych lub nabytych chorób serca (8).

U psów choroba charakteryzuje się różnej długości fazą bezobjawową, po której rozwijają się objawy lewokomorowej niewydolności serca (objawiająca się: zmniejszoną aktywnością, obecnością duszności lub kaszlu, utratą przytomności itp.), doprowadzające najczęściej do śmierci lub decyzji o eutanazji. W niektórych przypadkach może dochodzić do nagłej śmierci sercowej wynikającej z obecności zaburzeń rytmu (8).

W badaniu kardiologicznym na pierwszy plan wysuwa się powiększenie jam serca (głównie lewej komory i wtórnie lewego przedsionka) ze ścieńczeniem ich ścian i obniżoną kurczliwością. Mogą temu towarzyszyć wcześniej wspomniane zaburzenia rytmu (8, 10).

Kardiomiopatia rozstrzeniowa u psów – obraz sekcyjny i histologiczny

Podobny obraz będzie obserwowany podczas badania pośmiertnego. Serce staje się powiększone, kuliste, a ściany komór stają się coraz cieńsze (ryc. 1a). Zmiany te, w zależności od nasilenia choroby, mogą dotyczyć jedynie lewej komory, lewej komory oraz lewego przedsionka lub wszystkich jam serca. Na skutek poszerzenia lewej komory dochodzi do rozciągnięcia pierścienia włóknistego stanowiącego rusztowanie dla zastawki dwudzielnej, co doprowadza do wystąpienia niedomykalności mitralnej, mimo że płatki zastawek pozostają najczęściej niezmienione. Postępująca niedomykalność mitralna przyczynia się do powiększenia lewego przedsionka i ostatecznie do objawów lewokomorowej niewydolności serca (8, 10).

Kardiomiopatia rozstrzeniowa u kotów

U kotów DCM defin...