IBD kotów (nieswoiste zapalenie jelit – NZJ)

Objawy kliniczne

Nieswoiste zapalenie jelit występuje najczęściej u kotów od 5. do 8. roku życia, ale choroba może wystąpić u kota w każdym wieku (13).

Dowiedziono, że koty ras orientalnych mogą być predysponowane do występowania nieswoistego zapalenia jelit (7).

U kotów dotkniętych chorobą najczęściej obserwuje się wymioty oraz biegunkę z jelit cienkich, brak apetytu oraz spadek masy ciała. Zwykle stwierdza się także zapalenie żołądka oraz dwunastnicy, natomiast przy zajęciu okrężnicy obserwuje się biegunkę z domieszką krwi oraz śluzu.

Niektóre koty wykazują współistniejącą chorobę zapalną obejmującą przewody żółciowe i trzustkę (łac. triaditis), która również przyczynia się do cięższego przebiegu (25).

Przebieg choroby jest zwykle przewlekły, u większości kotów wymioty pojawiają się z przerwami od tygodni, miesięcy lub nawet lat. U niektórych zwierząt rozpoznanie choroby poprzedzone jest pojedynczym epizodem ostrych wymiotów, bez występowania wcześniejszych, chronicznych objawów ze strony przewodu pokarmowego.

Biegunka może pochodzić zarówno z jelita cienkiego, jak i z jelita grubego. Zazwyczaj jest ona przewlekła, a bodźce stresowe powodują zaostrzenie stanu chorobowego. Koty, u których proces zapalny ograniczony jest tylko do jelita grubego, są zwykle w lepszym stanie ogólnym niż te osobniki, u których stan zapalny toczy się w obrębie jelita cienkiego (22).

Najczęściej stwierdzane zmiany hematologiczne u kotów obejmują anemię, która ma zazwyczaj charakter nieregeneratywny. Obserwuje się także neutrofilię oraz limfopenię. Wzrost liczby granulocytów kwasochłonnych może towarzyszyć formie eozynofilowej choroby. W przypadku zmian biochemicznych notuje się najczęściej wzrost stężenia enzymów wątrobowych (ALT, AST), spadek poziomu elektrolitów (Na, K, Cl), fosforu oraz albumin (4). Spadek stężenia witaminy B12 jest negatywnym czynnikiem rokowniczym (1).

Diagnostyka

Diagnostykę należy rozpocząć od dokładnego badania klinicznego. U czę...