Chłoniak epiteliotropowy u psów

Objawy kliniczne

Chłoniak epiteliotropowy jest bardzo rzadką chorobą. Obraz kliniczny może przypominać wiele innych dermatoz. Z tego powodu często dochodzi do postawienia mylnego rozpoznania. Przebieg choroby jest różny, w zależności od postaci chłoniaka oraz stopnia złośliwości. Choroba ma charakter przewlekły i może mieć bardzo zróżnicowany przebieg. Zmiany przeważnie występują na głowie, zwłaszcza w okolicy nosa. Poza tym lokalizują się też na łapach i tułowiu. Zazwyczaj występują przewlekłe zapalenie skóry oraz zmiany w jamie ustnej oraz na połączeniach skórno-śluzówkowych.

Przerzuty do narządów wewnętrznych obserwowane są w zaawansowanych stadiach choroby.

Syndrom Sezary’ego i siatkowica pagetoidalna są bardzo rzadko diagnozowane u psów, w przeciwieństwie do ziarniniaka grzybiastego. Najczęściej obserwowanym obrazem klinicznym jest złuszczająca erytrodermia, z objawami uogólnionego rumienia z nadmiernym masywnym złuszczaniem naskórka. Może to być dominujący objaw choroby.

Dochodzi również do wyłysień, depigmentacji skóry, a zmianom towarzyszy różnego stopnia świąd. Następnie tworzą się guzki o średnicy do kilku centymetrów. Zmiany mogą być często mylone z grzybicą lub atopowym zapaleniem skóry. Niekiedy dochodzi do ich owrzodzeń i powstawania strupów, a także pojawia się obrzęk tych okolic.

Zmiany występują na lusterku nosa, powodując jego odbarwienie i owrzodzenie.

Ten objaw może być mylący i sugerować choroby autoimmunologiczne, takie jak układowy toczeń rumieniowaty. W niektórych przypadkach na połączeniach skórno-śluzówkowych i błonie śluzowej (wargi, powieki, jama ustna) powstają nadżerki i wrzody.

Zespół Sezary’ego przebiega z takimi samymi objawami klinicznymi jak MF. Różnicę można jednak zaobserwować w badaniu ...