System zewnętrznej stabilizacji liniowej Polilock

Konfiguracja z podwójną belką

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech systemu Polilock jest możliwość łączenia grotowkrętów z dwoma belkami łączącymi za pomocą tego samego zacisku (ryc. 18). Zmniejsza to wagę i ogólny dyskomfort ramy w porównaniu, na przykład, do systemu Meynarda, gdyż nie potrzeba stosować dwurzędowego systemu połączeń. W tej konfiguracji siły skrętne nie stanowią wyzwania i należy ją stosować przy złamaniach, w przypadku których może wystąpić niestabilność skrętna. Prawidłowa sekwencja montażu jest następująca:

połączyć dwa zaciski z otworami w układzie szeregowym, każdy osobno z prętem karbonowym o wymaganej długości,

obrócić na drugą stronę jeden z zacisków z dołączonym prętem i przyłożyć do drugiego zacisku,

do stabilizacji grotowkrętów używać haków z długim trzonkiem przechodzących przez współosiowy otwór obydwu zacisków. Przy wzajemnie nakładających się trzech otworach obydwu zacisków, w przynajmniej dwóch z nich, do stabilizacji grotowkrętów można zastosować haki z długim trzonkiem,

wykonać takie samo złożenie zacisków na drugim końcu prętów karbonowych, stosując haki z długim trzonkiem do stabilizacji zaplanowanej liczby grotowkrętów (ryc. 19).

Ryc. 18a. Materiały potrzebne do konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 18b. Materiały potrzebne do konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 18c. Materiały potrzebne do konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 19a. Przykład konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 19b. Przykład konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 19c. Przykład konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 19d. Przykład konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 19e. Przykład konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 19f. Przykład konfiguracji z podwójną belką; ryc. archiwum autora

Ryc. 19g. Przykład konfiguracji z podwójną b...