Osteotomia dalsza kości udowej (DFO – ang. distal femoral osteotomy) w leczeniu przyśrodkowego zwichnięcia rzepki u psów
Technika operacyjna
Pacjenta umieszcza się w pozycji grzbietowej z operowaną kończyną ułożoną luźno w kierunku operatora, co pozwala na swobodne manewrowanie operowaną kończyną. Dostęp do stawu kolanowego i dalszej części kości udowej uzyskuje się z dojścia bocznego lub dojścia przyśrodkowego w zależności od preferencji chirurga. W przypadku dojścia przyśrodkowego przeprowadza się technikę osteotomii klinowej określanej jako „opening wedge osteotomy”, a w przypadku dojścia bocznego „closing wedge ostectomy”. W niniejszym artykule przedstawione zostanie dojście boczne.
Cięcie skóry wykonuje się od guzowatości kości piszczelowej w kierunku bliższym wzdłuż trzonu kości udowej. Następnie przecina się tkankę podskórną oraz powięź szeroką wzdłuż doczaszkowej granicy mięśnia dwugłowego uda. Teraz należy przeciąć i dokładnie odpreparować torebkę stawową od kłykcia kości udowej. W kolejnym etapie uwidacznia się przynasadę oraz dalszą część trzonu kości udowej, preparując pomiędzy mięśniem obszernym oraz dwugłowym uda, oraz należy dokładnie odpreparować tkanki miękkie od kości w miejscu planowanej osteotomii.
Takie dojście do stawu kolanowego zapewnia odpowiednią ekspozycję bloczka kości udowej w celu prawidłowej oceny jego głębokości (ryc. 3). Więzadło krzyżowe doczaszkowe i inne struktury wewnątrzstawowe są dokładnie oceniane w celu identyfikacji wszelkich współistniejących zaburzeń, które muszą być leczone w razie potrzeby. W kolejnym etapie, w zależności od preferencji, montowany jest jig od strony doczaszkowej kości udowej lub też zabieg przeprowadzany jest bez jiga. Teraz należy dokładnie wyznaczyć miejsce osteotomii oraz wielkość wycinanego klina przy pomocy odpowiednich przymiarów (ryc. 4). Osteotomię przeprowadza się za pomocą piły oscylacyjnej.
Najpierw wykonuje się cięcie równolegle do przebiegu bloczka rzepki, a następnie cięcie skośne. Po wycięciu klina należy zmierzyć rozmiar osteotomii i w przypadku wątpliwości dokonać korekty cięcia (ryc. 5). Jeżeli istnieje potrzeba skrócenia kości udowej, należy wykonać cięcie równoległe do pierwszego cięcia i usunąć odpowiedni rozmiar kości.
Teraz należy połączyć końce osteotomii za pomocą jiga lub jeżeli nie był używany podczas zabiegu za pomocą punktowych kleszczy kostnych (ryc. 6). W celu tymczasowej stabilizacji można użyć gwoździa Kirschnera. Przed zamontowaniem płyty należy upewnić się, że nie doszło do skręcenia odłamów kostnych na poziomie osteotomii, ponieważ będzie to skutkowało nieprawidłowym kątem antewersji kości udowej po operacji.
Aktualnie używa się implantów dedykowanych do tej okolicy, tj. płyt kłykciowych, które są dostępne jako płyty blokowane lub płyty DCP (ryc. 7). Mocowanie płyty przebiega zgodnie z zasadami osteosyntezy, przy czym wkręty w odłamie dalszym powinny być wprowadzone możliwie daleko od bloczka rzepki. Takie postępowanie umożliwia, jeżeli to konieczne, przeprowadzenie plastyki bloczka rzepki lub jeżeli doszło do zaawansowanych zmian degeneracyjnych chrząstki wszczepienie protezy bloczka rzepki (PGR – ang. patellar groove replacement). Ranę pooperacyjną zamyka się w sposób rutynowy (1, 2, 5, 10).
Ocena pooperacyjna
Ocena pooperacyjna powinna być przeprowadzona w ten sam sposób co ocena przedoperacyjna i obejmować badanie kliniczne oraz ocenę radiologiczną. Klinicznie ocenić należy stabilność rzepki w bloczku w różnych położeniach kończyny miednicznej i podczas rotacji kości piszczelowej do przyśrodka. Radiologicznie natomiast dokonać należy oceny kątów – aLDFA, FVA, FTA, na radiogramach wykonanych w ten sam sposób co w badaniu przedoperacyjnym (ryc. 8a, b). Następnie ocenia się położenie płyty oraz wkrętów kostnych i linię osteotomii (ryc. 11a-b). Kolejne badanie radiologiczne należy przeprowadzić w 6. i 12. tyg. po operacji w celu oceny stabilności wykonanej osteosyntezy oraz postępów w gojeniu osteotomii (ryc. 9a-b i 10a-b).
Podsumowanie
Zwichnięcie rzepki jest chorobą wieloczynnikową, a jej leczenie jest skomplikowane i czasochłonne. Wymaga od chirurga zrozumienia mechanizmu jej powstawania i musi być ukierunkowane na leczenie przyczyny. Ocena różnych deformacji układu kostnego kończyny oraz patologii tkanek miękkich jest wymagana w każdym przypadku przed wyborem odpowiedniego leczenia. Niezależnie od zastosowanych metod, dokładne planowanie przedoperacyjne musi opierać się nie tylko na zdjęciach rentgenowskich (i/lub TK), ale także na ogólnej ocenie pacjenta. Wreszcie ocena śródoperacyjna musi być brana pod uwagę co do ostatecznej techniki operacyjnej. Dopiero te wszystkie czynniki oraz sama technika operacyjna będą miały wpływ na ostateczny wynik leczenia.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2609 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Ogólnopolski Dzień Koni
Koń od setek lat zajmował stałe miejsce w polskim krajobrazie, w polskim życiu, i w polskiej symbolice narodowej. Stanowił również symbol bogactwa, bowiem nie każdego było na niego stać. Zwierzęta te przez długi czas były popularnymi zwierzętami pociągowymi, pełniły też funkcje transportowe czy pracowały w gospodarstwach. Rozwój techniki zmienił jednak nieco rolę koni, we współczesnym […]
Podkliniczny niedobór wapnia i jego wpływ na wyniki rutynowych badań laboratoryjnych w różnych okresach laktacji u krów mlecznych
Sposoby szerzenia się choroby Pleuropneumonia szerzy się drogą aerogenną od świni do świni, trzoda chlewna jest bowiem głównym rezerwuarem zarazka. Inne gatunki zwierząt, takie jak bydło czy owce, mogą być przypadkowymi nosicielami App, jednak nie odgrywają istotnej roli w szerzeniu się tego drobnoustroju. Jest prawdopodobne, że pewną rolę w epizootiologii omawianej jednostki chorobowej odgrywać mogą […]
Szerzenie się, profilaktyka i terapia ważnych ekonomicznie chorób układu oddechowego świń (pleuropneumonia, mykoplazmowe zapalenie płuc)
Zapobieganie Profilaktyka pleuropneumonii musi być wielokierunkowa. Biorąc pod uwagę fakt, że wystąpienie choroby w stadach wrażliwych na zakażenie wiąże się zazwyczaj z wprowadzeniem do chlewni pozornie zdrowych nosicieli App, zasadniczym elementem w ochronie takich stad jest serologiczna kontrola wszystkich świń wprowadzanych do chlewni. W przypadku wprowadzania do stada App serododatniego zwierząt wolnych od App celowe […]
Wprowadzenie do stomatologii koni
Sondy (ryc. 3) umożliwiają dokładne oczyszczanie szpar międzyzębowych oraz fizjologicznie lub niefizjologicznie występujących nieregularności zębów. Tarniki stanowią kluczowe narzędzie pracy lekarzy weterynarii, którzy w swojej ofercie mają zabieg odontoplastyki. Jeszcze do niedawna zastosowanie znajdowały jedynie tarniki ręczne, w obecnych czasach, ze względu na dużą dostępność i przystępną cenę, coraz częściej stosowane są tarniki mechaniczne (ryc. […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Czynniki powiązane z użyciem antybiotyku w terapii: Czy wybór antybiotyku opierał się na badaniach klinicznych i dodatkowych (diagnoza, antybiogram)? Sprawdź odpowiedź na pytanie 3. Farmakokinetyka/farmakodynamika wybranego antybiotyku? Koncentracja i czas działania antybiotyku w zakażonej tkance a efektywność w stosunku do czynnika bakteryjnego wywołującego chorobę (spektrum działania antybiotyku, wrażliwość z antybiogramu – odpowiedzi na pytanie 3.). […]
Czarno na białym – mastitis okiem praktyka – rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim
Rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim, pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, specjalistą w dziedzinie profilaktyki i leczenia mastitis u krów, który w swoich badaniach zgłębia tematykę zapalenia gruczołu mlekowego u bydła, zarówno w aspekcie naukowym, jak i praktycznym. Większość zapaleń gruczołu mlekowego ma etiologię bakteryjną. Dlaczego, pomimo rozwoju mikrobiologii, medycyny weterynaryjnej i prowadzonych badań, […]
XVIII FORUM ZOOTECHNICZNO-WETERYNARYJNE: NOWE HORYZONTY W ROZRODZIE ZWIERZĄT
Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w dniach 18-19 kwietnia br. odbyło się XVIII Forum Zootechniczno-Weterynaryjne pod hasłem „Rozród zwierząt w dobie selekcji genomowej”. To wydarzenie zgromadziło liczne grono lekarzy weterynarii oraz hodowców, by omówić najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli i rozrodu zwierząt. Organizacja Forum była wspólnym przedsięwzięciem Poznańskiego Koła Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Wielkopolskiego Oddziału Polskiego […]