Artrocenteza – procedura dla każdego lekarza weterynarii

Przygotowanie i wykonanie badania

Iniekcja dostawowa jest prostą procedurą, której nie należy się bać. W przypadku prawidłowo przeprowadzonego zabiegu ryzyko uszkodzenia stawu czy jego kontaminacji jest niewielkie. Należy pamiętać, że niektóre dostępy mogą być niewygodne dla samego pacjenta, a w przypadku schorzeń stawowych, którym towarzyszy bolesność, przeprowadzenie iniekcji może być utrudnione bądź niemożliwe na świadomym pacjencie. Należy ocenić pacjenta pod kątem współpracy i w przypadku jakichkolwiek wątpliwość zastosować płytką sedację. Kiedy działanie lekarza ma trwać dłuższy czas, należy pacjenta wyposażyć w port dożylny, aby mieć łatwość prowadzenia głębokości znieczulenia.

Należy wyposażyć się w:

igły 0,7-0,9;strzykawki 2 ml oraz 10 ml;szkiełka podstawowe;probówkę biochemiczną oraz z EDTA;płyn odkażający skórę pacjenta;rękawiczki jałowe;wymazówkę z podłożem na posiew;naczynie zlewcze typu nerka;jałowe pole samoprzylepne.

Wszystkie potrzebne przedmioty należy przygotować przed rozpoczęciem wkłucia. Należy pamiętać, że każde wkłucie dokonuje się nową, nieużywaną, jałową igłą. Aspiracji niewielkiej ilości mazi stawowej dużo łatwiej dokonać za pomocą strzykawki 2 ml ze względu na większe podciśnienie, które można wytworzyć w przypadku dużej ilości płynu (czasem przekraczającej 50 ml). Po upewnieniu się, że płyn jest aspitrowany, można podłączyć strzykawkę o większej pojemności, co znacząco skróci czas zabiegu.

Iniekcja dostawowa wymaga zachowania wszystkich elementów aseptyki, jednak nie oznacza to przygotowywania „dużego pola operacyjnego”, iniekcja jest punktowa i obszar 1 cm2 zazwyczaj wystarczy. W przypadku wygolenia sierści należy pamiętać, że na skórze zostają mikrofragmenty zanieczyszczeń, które należy usunąć. Najlepiej wykonać to przed zamoczeniem przygotowywanego miejsca za pomocą plastra. Iniekcje do takich stawów jak staw łokciowy czy biodrowy przeprowadza się dużo sprawniej i bezpieczniej z udziałem osoby asystującej.

Po ...