Biomarkery w diagnostyce funkcji nerek

Fosforan

Fosforan jest wydalany przez nerki i z tego względu jest kolejnym markerem wykorzystywanym do oceny upośledzenia funkcji tego narządu.

Pacjenci z mniej zaawansowanym CKD (stadium I + II wg IRIS) zwykle mają stężenia fosforanów w normie dzięki wewnętrznej regulacji, która jest inicjowana po zatrzymaniu fosforanów. Regulacja ta jest kontrolowana głównie przez parathormon i prowadzi do zmniejszonego wchłaniania zwrotnego fosforanów w kanalikach. W rezultacie organizm może utrzymywać równowagę fosforanów we krwi. Jednak działa to tylko wtedy, gdy jest wystarczająco dużo czasu na aktywację tego mechanizmu kompensacyjnego i jeśli ilość reabsorbowanego fosforanu nie przekracza ilości, którą można skompensować.

Przy bardziej zaawansowanym CKD (zwykle od stadium III wg IRIS) zmniejszona filtracja fosforanów nie może być już zrekompensowana niższym tempem reabsorpcji w kanaliku. Dopiero wtedy w CKD poziom fosforanów przekracza normę. Należy zauważyć, że nie tylko sam fosforan, ale przede wszystkim mechanizmy kompensacyjne są uważane za odpowiedzialne za postęp choroby nerek.

Zaleca się więc utrzymywanie poziomu fosforanów poniżej określonego zakresu docelowego. Ten zakres docelowy różni się od wartości referencyjnej. Na przykład IRIS zaleca poziom fosforanów między 0,9 a 1,5 mmol/l (2,7-4,6 mg/dl) dla psów i kotów z CKD (zwłaszcza we wczesnych stadiach IRIS). Zalecany maksymalny limit stężeń fosforanów jest niższy niż zwykle stosowana górna norma.

Warto zapamiętać

Opisane powyżej biomarkery mogą być pomocne w ocenie funkcjonalności nerek. Oprócz tych parametrów pomocne w ocenie stanu nerek jest badanie ogólne oczu z określeniem stosunku białka do kreatyniny. Niemniej, niezależnie do wykonanego badania, ważna jest interpretacja wyników z objawami klinicznymi.

Tekst opracowany na podstawie:https://laboklinpolska.pl/rozpoznanie-dysfunkcji-nerek-u-psow-i-kotow/