Badanie ultrasonograficzne jelita grubego

Z uwagi na postęp, jaki dokonał się w ciągu ostatnich kilku lat w zakresie aparatury ultrasonograficznej, powstała perspektywa dokładnego obrazowania ściany przewodu pokarmowego i wielu zmian morfologicznych w jej obrębie. Mimo to badanie ultrasonograficzne jelita grubego jest nadal elementem oceny, któremu poświęca się stosunkowo niewiele uwagi.

Jelito grube powinno podlegać szczegółowej ocenie ultrasonograficznej, u wszystkich zwierząt z objawami biegunki, zaparć czy obecności krwi w kale (1). Należy pamiętać, że badanie jelita grubego powinno być za każdym razem rozszerzone o badanie całej jamy brzusznej. Pozwala to na stwierdzenie innych przyczyn choroby, niezwiązanych z przewodem pokarmowym.

Aparatura

Do badania płycej położonych (w odniesieniu do skóry) odcinków jelita grubego, tj. części zstępującej okrężnicy, należy zastosować głowice o wyższych częstotliwościach, ok. 8-12 MHz. W tej roli dobrze sprawdzają się głowice typu mikrokonweks i liniowe. Struktury położone w tzw. bliższym polu badania mają wówczas odpowiednio wysoki kontrast, co pozwala na dokładne różnicowanie warstwowości jelit. W sytuacji zastosowania głowicy konweksowej o niskiej częstotliwości (poniżej 5 MHz) dokładne uwidocznienie ściany i warstwowości jelita grubego może być znacznie utrudnione. Celowe w prezentacji B-mode jest odpowiednie zogniskowanie wiązki ultradźwiękowej poprzez umieszczenie jednego lub dwóch ognisk na wysokości ocenianej struktury. Funkcję taką ma obecnie niemal każdy model aparatu USG. Do badania niewielkich struktur o słabym kontraście w stosunku do okolicznej tkanki, jak np. węzły chłonne, zalecane jest zastosowanie obrazowania wielopłaszczyznowego (compounding) (1, 11). Technika ta polega na wykorzystaniu licznych kątów insonacji w stosunku do obrazowanej płaszczyzny i pozwala na znaczne uwydatnienie krawędzi obiektów, zmniejszenie szumów oraz poprawę kontrastu (1, 11).

Przygotowanie pacjenta do badania

Liczni autorzy podają, że przed przystąpie...