Atopowe zapalenie skóry u psów – aktualne wskazania diagnostyczne i leczenie farmakologiczne

Postępowanie farmakologiczne

Leczenie opiera się na eliminacji czynników wikłających (bakteryjnych i grzybiczych), podawaniu leków przeciwświądowych, leczeniu miejscowym (keratomodulującym i odnawiającym barierę naskórkową) oraz immunoterapii swoistej i – w niektórych przypadkach – eliminacji czynników uczulających (19, 20).

Najskuteczniejszymi lekami przynoszącymi szybką poprawę, ale w długoterminowej perspektywie cechującymi się licznymi skutkami ubocznymi, są glikokortykosteroidy. Zaleca się podawanie prednizonu, prednizolonu i metyloprednizolonu w dawce 0,5 mg/kg m.c. 12-24 godziny do czasu osiągnięcia znacznej poprawy. Wydłużanie okresów pomiędzy poszczególnymi dawkami leków powinno nastąpić jak najszybciej po uzyskaniu wstępnej poprawy, czyli zazwyczaj po 5-10 dniach od rozpoczęcia leczenia. Postępowanie takie można łączyć z podawaniem leków przeciwhistaminowych, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych lub cyklosporyny. Triamcinolon lub deksametazon nie są zalecane w długoterminowej terapii przeciwświądowej AZS u psów. Dobrą tolerancję i skuteczność leczenia uzyskuje się poprzez skojarzenie leczenia cyklosporyny (5 mg/kg m.c. co 24 godziny) i oklacitinibu (0,4-0,6 mg/kg m.c. co 12 godzin) (8, 19, 22). Efekty uboczne, mające wpływ na komfort życia zwierząt i ewentualnie przesądzające o wycofaniu podawania glikokortykosteroidów, to: otyłość, zaburzenia okrywy włosowej, wymioty, wysoki wzrost aktywności enzymów wątrobowych i fosfatazy zasadowej.

Cyklosporyna jest selektywnym immunomodulatorem, inhibitorem kalcyneuryny, hamującym proliferację limfocytów T cytotoksycznych, moduluje produkcję przeciwciał przez limfocyty B zależne od T pomocniczych, hamuje aktywację jednojądrowych fagocytów i limfocytów T pomocniczych. Cyklosporyna nie działa naty...