Antybiotykoterapie w chorobach układów wydalniczego i rozrodczego

Obecność bakterii w drogach rodnych

Bakterie wywołujące infekcje dróg rodnych najczęściej dostają się drogą wstępującą z okolic naturalnych otworów ciała. Obecność bakterii w pochwie, przedsionku pochwy i worku napletkowym jest naturalna. Flora bakteryjna w trakcie cyklu płciowego u samic naturalnie się zmienia. Macica traci swoją sterylność jedynie w czasie aktu krycia i porodu. Niefrasobliwa antybiotykoterapia może zaburzyć fizjologię rozrodu. Stosowanie antybiotyków musi uwzględniać fazę cyklu, obecność płodów, przebiegającą spermatogenezę i inne toczące się procesy. Najmniej inwazyjnym antybiotykiem wydaje się być amoksycylina potęgowana kwasem klawulanowym.

U młodych samic, u których zdiagnozowano młodzieńcze zapalenie pochwy, antybiotykoterapia często jest zbyteczna, objawy infekcji ustępują po przebyciu pierwszej rui. Stwierdzenie infekcji pochwy u dorosłych suk obliguje do wykluczenia anomalii anatomicznych sprzyjających jej rozwojowi. Pierwotne zapalenie występuje rzadko i w tych przypadkach często wystarczy miejscowe leczenie (płukanie, stosowania leków miejscowo odkażających).

Po ronieniach i porodach (zwłaszcza tych o nieprawidłowym przebiegu) może rozwinąć się ostra infekcja macicy, której przyczyną są zazwyczaj E. coli lub Staphylococcus spp., Streptococcus spp., Proteus i Corynobacterium. W każdym przypadku należy pobrać materiał i wykonać mikrobiologiczną identyfikację patogenu oraz określić jego wrażliwość. Literatura zaleca, by do czasu otrzymania wyników zastosować amoksycylinę z kwasem klawulanowym, jednak z doświadczenia autorki warto jak najszybciej rozpocząć leczenie cefalosporynami drugiej generacji (cefuroksymem), podanymi drogą dożylną. Po otrzymaniu wyników należy wdrożyć leki zgodne z wykazaną wrażliwością (3).

W etiologii zapalenia błony śluzowej macicy (endometritis)...