Zrozumieć oporność drobnoustrojów

Kliniczny i epidemiologiczny punkt zwrotny

Punkty przełomowe stanowią integralną część nowoczesnej mikrobiologicznej praktyki laboratoryjnej i są wykorzystywane do określania wrażliwości i oporności na środki przeciwbakteryjne.

Kliniczny punkt zwrotny

Z praktycznego punktu widzenia specjaliści muszą posiadać jasne kryteria interpretacji, aby być w stanie przewidzieć sukces (lub porażkę) danego antybiotyku w walce z chorobą wywołaną przez określony mikroorganizm. Jest to określane jako „kliniczny punkt zwrotny”.

Kliniczny punkt zwrotny oparty na MIC wskazuje, że prawdopodobieństwo sukcesu dla danego antybiotyku jest bardzo wysokie przy schemacie dawkowania zwykle zarejestrowanym dla tego wskazania w produkcie leczniczym (np. zapalenie płuc; Toutain i in., 2002, 2004).

Tab. 1 przedstawia wartości klinicznego punktu zwrotnego ustanowione przez organizacje międzynarodowe dla patogenów bydła w odniesieniu do ceftiofuru, jako przykładu środka przeciwbakteryjnego z rodziny beta-laktamów.

Podsumowując, jeśli wartość MIC jest mniejsza niż 2 mg/ml, jest bardzo prawdopodobne, że leczenie będzie skuteczne wobec patogenów opisanych w tabeli.

Tab. 1 Wartości odcięcia („klinicznego punktu zwrotnego”) ustalone dla patogenów bydła w odniesieniu do ceftiofuru oraz reakcji pomiędzy jakościowymi (CIM) i ilościowymi (antybiogram) parametrami farmakodynamicznymi (CLSI, 2013). W – wrażliwy, Ś – średniowrażliwy, O – oporny

Z klinicznego punktu widzenia oporność jest definiowana jako stan, w którym pacjent po zakażeniu określonym patogenem, jest leczony odpowiednią dawką antybiotyku i właściwym schematem podawania, ale kliniczne kryteria wyleczenia nie zostały osiągnięte (Turnidge, 2007).

Kliniczne punkty zwrotne (zgodnie z definicjami CLSI i EUCAST) nie zostały zaprojektowane do wykrywania organizmów opornych, ale raczej do leczenia pacjentów.

Epidemiologiczne punkty zwrotne

Z epidemiologicznego punktu widzenia oporność definiuje się jako stan, w któr...