Rozdział 3. Kopyto. Istotne zmiany radiologiczne

Fragment książki: Janet A. Butler, Christopher M. Colles, Sue J. Dyson, Svend E. Kold, Paul W. Poulos: Radiologia kliniczna koni. Wyd. Galaktyka, 2019.

Pedal osteitis complex

Najczęstszą zmianą opisywaną jako część zespołu zapalenia kości kopytowej jest przebudowa krawędzi podeszwowej kości. Zmiany są najlepiej widoczne na radiogramach w projekcjach skośnych grzbietowo-bliższo-dłoniowo-dalszych (ryc. 3.26a i 3w.26b). Krawędź podeszwowa kości traci swój zazwyczaj gładki, dobrze cieniujący zarys ze względu na demineralizację. W niektórych przypadkach na kości w okolicy krawędzi podeszwowej występuje zmniejszone cieniowanie utrudniające jej zobrazowanie (patrz ryc. 1w.12). W ostrzejszych lub dłużej trwających przypadkach większe obszary kości mogą ulegać resorpcji od krawędzi podeszwowej, w efekcie uwidacznia się pozorne poszerzenie kanałów naczyniowych na krawędzi podeszwowej. Jeśli krawędzie kości mają dobrze odznaczoną (nawet nieregularną) granicę, wtedy ich znaczenie kliniczne jest niewielkie.

Na radiogramach boczno-przyśrodkowych zmiany te są widoczne jako zniekształcenie końca krawędzi kości: krawędź podeszwowa nie ma już prostego obrysu, ale zagina się proksymalnie do grzbietowej powierzchni kości. Ta zmiana wydaje się jeszcze większa, jeśli radiogram nie jest w prawidłowej projekcji boczno-przyśrodkowej (z powodu zaokrąglonego kształtu krawędzi podeszwowej). W bardziej przewlekłych przypadkach widoczna jest przebudowa kostna jako formacje nowokostne w obszarze końca krawędzi. Zmiana ta powstaje w wyniku długotrwałego zwiększonego ucisku podeszwy, np. u zwierząt po ochwacie albo z płaską podeszwą lub kopytem szpotawym. Przebudowa kostna wzdłuż dystalnej części kości zbitej prawie zawsze jest procesem patologicznym. Czasami w projekcjach skośnych widać niewielką przebudowę kostną na środkowej części grzbietowej powierzchni kości zbitej u koni niewykazujących objawów kulawizny. Nie zawsze ma ona znaczenie kliniczne, lecz prawdopodobnie odzwierciedla p...