Indukcja i synchronizacja porodów u krów – co nowego?

Indukcja porodu polega na farmakologicznym wywołaniu czynności skurczowej macicy, najczęściej wtedy, gdy planowany termin porodu się opóźnia lub zamierzamy zsynchronizować porody grupy krów. Wywoływanie porodu ma na celu sprowokowanie wyparcia płodu przez drogi rodne siłami natury. Niekiedy przeprowadzana jest preindukcja, czyli przyśpieszenie fazy rozwierania kanału szyjki macicznej, kiedy płód nie wykazuje oznak życia. Przez preindukcję należy rozumieć farmakologiczne i/lub fizyczne postępowanie służące przyspieszeniu rozwarcia szyjki macicy. Indukcja jest sztuczną interwencją w naturalny przebieg porodu i powinna być przeprowadzana wyłącznie wtedy, gdy istnieją ku niej wskazania, rzadziej jako metoda mająca na celu poprawę organizacji i nadzoru nad przebiegiem porodów.

Wśród wskazań należy wymienić: ciążę przenoszoną (poród po terminie), wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu, płodu, cielę martwe (brak odruchów) lub bezwzględnie za duże (np. informacje o przebiegu porodów po inseminacjach danym buhajem), obumarcie płodu w okresie przedporodowym (zahamowanie wzrostu płodu, wycieki patologiczne), objawy zagrożenia życia płodu (zaburzenia tętna, poród pośladkowy, zbyt mała ilość wód płodowych). Warto nadmienić, że spośród wielu różnych wskazań ciąża przenoszona jest podstawowym powodem indukcji porodu. Z kolei synchronizację porodów przeprowadza się wyłącznie ze względów organizacyjnych, przeważnie w dużych stadach bydła mięsnego. W takich sytuacjach preparaty hormonalne podawane są grupie krów ze zbliżonym terminem oczekiwanego porodu, na ogół około 5 dni wcześniej.

W efekcie – poprzez koncentrację porodów w podobnym czasie – istotnie skraca się okres konieczny do nadzoru nad zwierzętami. Poród wywoływany jest zwykle poprzez podanie wysokich dawek deksametazonu, wraz z iniekcją lub bez iniekcji prostaglandyny. Średni czas od podania deksametazonu do wystąpienia porodu wynosi 57 godzin (16). Po indukcji porodu przy pomocy jedno-, dwu- lub trzykrotnej inie...