Mycoplasma suis w produkcji trzody chlewnej wraz z opisem przypadku - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Mycoplasma suis w produkcji trzody chlewnej wraz z opisem przypadku

Pierwsze publikacje dotyczące choroby świń przebiegającej z objawami anemii hemolitycznej pojawiły się na początku lat trzydziestych ubiegłego stulecia. W 1950 r. scharakteryzowany został czynnik etiologiczny, określony jako Eperythrozoon suis (1, 2). Obecnie drobnoustrój znany jest pod nazwą Mycoplasma suis (M. suis) (3). Choroba (porcine eperythrozoonosis, PE) charakteryzuje się zwykle chronicznym przebiegiem, bez występowania specyficznych objawów.

Stosunkowo niewiele krajów raportowało wystąpienie problemu i tylko nieliczni autorzy podjęli się określenia prewalencji lub oceny czynników ryzyka (4, 5, 6, 7). Skutki ekonomiczne choroby w skali globalnej są w tej chwili niemożliwe do oszacowania, gdyż nie jest w pełni znana sytuacja epidemiologiczna. Faktem jest natomiast, że nigdzie nie odnotowano spektakularnych upadków spowodowanych infekcją M. suis.

Etiologia

Pierwotnie czynnik etiologiczny choroby zaliczono do rzędu Rickettsiales, rodziny Anaplasmataceae, rodzaju Eperythrozoon. Na końcu XX i na początku XXI wieku dzięki dostępności stosownych metod biologii molekularnej nastąpiła reklasyfikacja wyrażająca się przeniesieniem z rzędu Rickettsiales do klasy Mollicutes i odpowiednio rzędu Mycoplasmatales. Podstawą decyzji były wyniki sekwencjonowania ich genomu. Wykazano w nich, że stwierdzone sekwencje, w tym obecność genu 16S rRNA, były bardzo podobne do sekwencji genomów przedstawicieli gatunków klasy Mollicutes, a różne od wzorców sekwencji genomów przedstawicieli Rickettsiales. Za wymienioną zmianą przemawiały również morfologia patogenu, a także wrażliwość na tetracykliny. Zreklasyfikowane drobnoustroje zaliczono do mykoplazm hemotropowych ze względu na ich powinowactwo do krwinek czerwonych (8, 9).

Mykoplazmy hemotropowe (haemotrophic mycoplasmas, HM) nie rozmnażają się in vitro, w tym na pożywkach bakteryjnych. Bytują natomiast in vivo na powierzchni erytrocytów szeregu gatunków zwierząt, takich jak: mysz, pies, kot, owca, koza, bydło czy ...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2633 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy

Nasze strony wykorzystują pliki cookies. Korzystanie z naszych stron internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki dotyczących plików cookies oznacza, że zgadzacie się Państwo na umieszczenie ich w Państwa urządzeniu końcowym. Więcej szczegółów w Polityce prywatności.