Cirkowirus świń typu 3 i jego rola w hyopatologii

Występowanie PCV3 na świecie

Obecność PCV3 dotychczas potwierdzono m.in. w: USA, Brazylii, Chinach, Korei Południowej, Tajlandii, a także na terenie Europy: w Niemczech, Danii, Szwecji, Hiszpanii, we Włoszech oraz w Polsce, co wskazuje na szerokie rozpowszechnienie tego wirusa w populacji świń. Prewencja zakażeń według różnych badań waha się od ok. 6 do blisko 60%. Najnowsze badania przeprowadzone w naszym kraju przez naukowców z Warszawy wskazują także na powszechne występowanie tego wirusa w krajowej populacji świń. Jego obecność potwierdzono w 12 z 14 badanych stad liczących od 60 do 2300 loch.

Stada były zlokalizowane w różnych regionach Polski i reprezentowały różny status zdrowotny oraz immunoprofilaktyki w aspekcie PCV2. Obecność wirusa wykazano w 29% pul surowic loch, 26,1% pul warchlaków i 28% pul surowic tuczników. Materiał genetyczny wirusa potwierdzono natomiast tylko w jednym miocie prosiąt ssących, co wskazuje, że najmłodsze prosięta są najprawdopodobniej chronione przez odporność matczyną, a do zakażenia dochodzi dopiero po jej zaniku. Podobne wyniki uzyskano w badaniach przeprowadzonych w różnych częściach Niemiec. Podobnie jak w badaniach polskich autorów, nie wykazano korelacji z jakimikolwiek objawami klinicznymi.

Podobnie jak to ma miejsce w przypadku wielu innych wirusów świń, PCV3 stwierdzany jest także w populacji dzików. Jego obecność potwierdzono także w organizmach kleszczy oraz, co ciekawe, u znacznego odsetka psów (badania chińskie).

PCV3 a choroby świń

Zagadnienia związane z PCV3 są aktualnie przedmiotem szeroko zakrojonych badań przez wiele zespołów badawczych. Badania zmierzają do ustalenia rzeczywistej patogenności tego podtypu cirkowirusa (pamiętając, że np. PCV1 okazała się wirusem niepatogennym). Wykazano występowanie zakażeń PCV3 u świń z różnorodnymi objawami klinicznymi, a także u zwierząt klinicznie zdrowych, co utrudnia właściwą interpretacje jego roli jako patogenu i wskazuje raczej na to, że nie jest to...