Zastosowanie paromomycyny w metafilaktyce kryptosporydiozy cieląt

Biegunka cieląt jest najczęściej zgłaszaną chorobą młodych zwierząt i od wielu lat stanowi jedną z głównych przyczyn strat ekonomicznych producentów bydła na całym świecie. W raporcie Krajowego Systemu Monitorowania Zdrowia Zwierząt w Stanach Zjednoczonych połowa upadków cieląt jest przypisana biegunce (5). Podobnie wysoki odsetek zakażeń wskazywany jest w Europie. Natomiast w Polsce badania dotyczące występowania biegunek u cieląt w ujęciu epidemiologicznym są okresowo prowadzone i odzwierciedlają aktualną sytuację panującą w gospodarstwach, często zależną od regionu, wielkości stada oraz warunków środowiskowych. Badania próbek kału pobranych od cieląt z objawami biegunki pochodzących z różnych gospodarstw na terenie Polski centralnej i zachodniej potwierdziły obecność wirusów (rotawirusa lub koronawirusa) jako jedynej przyczyny choroby u 7,8% cieląt z objawami biegunki.

Większość przypadków biegunki (32,3%) była spowodowana kombinacją wirusów i Cryptosporidium spp,, a przede wszystkim połączeniem zakażenia rotawirusowego i Cryptosporidium spp. (23,5%) i rzadziej połączeniem zakażenia koronawirusem, rotawirusem i Cryptosporidium spp. (2,0%). Natomiast zarażenie wyłącznie przez Cryptosporidium spp. wykazano u 43,2% i były to najczęściej łagodne objawy biegunki. Prawdopodobnie z powodu powszechnego stosowania chemioterapeutyków nie wykazano obecność E. coli K99 i Salmonella spp. (1).

Wiadomo, że wieloczynnikowa natura biegunki cieląt utrudnia skuteczne zwalczanie i zapobieganie, gdyż poza czynnikiem zakaźnym również warunki utrzymania cieląt mają istotne znaczenie w wystąpieniu i przebiegu procesu chorobowego. 

U cieląt z biegunką często obserwuje się współzakażenie, a częstość występowania każdego z patogenów i chorób może się różnić w zależności od położenia geograficznego gospodarstw, praktyk wdrażanych w zarządzaniu stadem i jego wielkości (2). 

Wśród opisywanych zagadnień związanych ze sposobem zarządzania stadem istotne znaczenie ma ...