Babeszjoza bydła – realne zagrożenie dla zwierząt w Polsce

Pierwotniaki są wprowadzane do organizmu kręgowca wraz ze śliną żerujących na nim kleszczy, po minimum 48-72 godz. pasożytowania (6). Sporozoity trafiają do erytrocytów, w których przechodzą podział bezpłciowy (proces merogonii), przekształcają się w stadium trofozoitów i dzielą się na merozoity – właśnie ten moment można wykazać, oglądając barwione rozmazy krwi (7). W wyniku namnożenia i nagromadzenia merozoitów następuje pęknięcie błony komórkowej erytrocytu, a merozoity przechodzą następnie do nowych krwinek gospodarza (8).

Na podstawie wielkości merozoitów przyjmuje się umowny podział pierwotniaków Babesia spp. na dwie grupy – duże Babesia (B. bigemina, B. major, B. occultans, B. ovata, B. jakimovi), których merozoity są dłuższe od promienia erytrocytów, oraz małe Babesia (B. bovis, B. divergens) z merozoitami mniejszymi niż promień krwinek czerwonych (5). Zestawienie gatunków Babesia patogennych dla bydła, ich wektorów oraz obszarów ich występowania przedstawia tab. 1, zaś występowanie poszczególnych gatunków Babesia izolowanych od bydła w Europie przedstawiono na ryc. 1-3 (1, 8-10).

Tab. 1. Główne gatunki Babesia patogenne dla bydła, ich wektory i rozmieszczenie geograficzne