Informacje dotyczące zatwierdzenia grzebowisk dla zwierząt domowych

Cmentarze dla Zwierząt cieszą się w Polsce coraz większą popularnością. Na tę chwilę pożegnać się w ten sposób ze swoim pupilem mogą mieszkańcy: Kątów Wrocławskich, Bydgoszczy, Sicienka, Torunia, Gorzowa Wielkopolskiego, Halinowa, Rakszawa, Ropczyc, Rzędzianów, Rybnika, Gdańska, Słupska, Bytomia i Piły.

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) NR 1069/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (…), martwe zwierzęta domowe podchodzą pod surowiec kat. I., czyli szczególnego ryzyka, dlatego mają podlegać przetworzeniu w zakładzie utylizacji kat. I., potem spopieleniu w prawomocnej spalarni.

Na rynku istnieją firmy zajmujące się odbieraniem martwych zwierząt od właścicieli i lecznic weterynaryjnych, a następnie wywożeniem ich do zakładów utylizacyjnych.

Władze odpowiedzialne za takie rzeczy mogą wyrazić zgodę na zakopywanie martwych zwierząt w ziemi, jednak w Polsce nie ma na to oficjalnego przyzwolenia. Zgodnie z prawem aby pochować zwierze samodzielnie potrzeba zgody wydanej przez powiatowego lekarza weterynarii w drodze decyzji administracyjnej i za zgodą wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

Według oficjalnego dokumentu Głównego Inspektoratu Weterynarii ‒ Zgodnie z art. 12 rozporządzenia nr 1069/2009 padłe zwierzęta domowe można poddać przetworzeniu w zatwierdzonym zakładzie utylizacyjnym, a ostatecznemu usunięciu jako odpad (np. popiół), przez składowanie na składowisku zatwierdzonym zgodnie z dyrektywą Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów. Niniejsza dyrektywa w polskim porządku prawnym implementowana jest przez ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U., Nr 62, poz. 628 z późn. zm.). Nadzór nad tego rodzaju składowiskami jest w gestii organów Inspekcji Ochrony Środowiska.

Z przepisu art. 19 rozp. 1069/2009 nie wynika, aby usuwanie martwych zwierząt domowych poprzez ich zakopanie dotyczyło tylko właścicieli zwierząt „na własny użytek”. Dlatego możliwe jest na podstawie tego przepisu prowadzenie także cmentarza dla zwierząt na użytek osób trzecich.

Cmentarz dla zwierząt dla przepisów sanitarno-weterynaryjnych jest szczególnym rodzajem składowiska odpadów. Aby grzebowisko działało legalnie potrzeba pozwolenia „właściwej władzy”, by mogło powstać. W przepisach nie ma szczegółów zasad i warunków udzielenia takiego zezwolenia. Trzeba przyjąć, że pozwolenie na budowę cmentarza dla zwierząt powinno być wydane na podstawie zasad ogólnych i decyzji administracyjnej, która spełnia wymogi zezwolenia.

Otwarcie cmentarza niesie za sobą szereg wymogów do spełnienia, m.in.: zagwarantowanie, że zakopane zwierzęta na tym terenie nie będą zagrażać zdrowiu innych zwierząt i ludzi dzięki ogrodzeniu i zabezpieczeniu go przed dostępem do niego osób trzecich oraz dzikich i domowych zwierząt. Należy również pamiętać o zabezpieczeniu przed zanieczyszczeniami wód gruntowych i nadmiernym rozwojem flory bakteryjnej, która przyczynia się do procesu rozkładu.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625 z późn. zm.), organem sprawującym nadzór nad organizacją zajmującą się usuwaniem ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego jest powiatowy lekarz weterynarii.

Żródło: Cmentarze dla zwierząt towarzyszących. Utylizacja – podmioty nadzorowane przez Inspekcję Weterynaryjną

Czytaj także: AVMA wprowadza nowe wytyczne dotyczące eutanazji zwierząt