Żywienie jako nieodzowny element wsparcia w trakcie choroby stawów u psów i kotów

Glikozaminoglikany

W medycynie weterynaryjnej do leczenia chorób stawów najczęściej polecane są: chlorowodorek glukozaminy oraz siarczan chondroityny (3). Związki te mają swój udział w syntezie elementów budulcowych chrząstki: glikozaminoglikanów (GAG) i proteoglikanów, które są niezbędne dla prawidłowej struktury i funkcji stawów. GAG, do których należy również kwas hialuronowy, są to kompleksy wielocukrowo-białkowe, które stanowią integralną część chrząstek, ścięgien, a także skóry i śródmiąższowych płynów. Dodatkowo chlorowodorek glukozaminy ma działanie przeciwzapalne (zmniejsza produkcję m.in. prostaglandyn) oraz regulatorowe podczas syntezy kolagenu w chrząstce. Siarczan chondroityny natomiast jest inhibitorem dla enzymów degradujących strukturę chrząstki oraz płynu stawowego (4).

U ludzi, z uwagi na największą biodostępność i skuteczność w chorobie zwyrodnieniowej stawów, najczęściej stosuje się siarczan glukozaminy (5-7). Niestety, z uwagi na stabilizację tej substancji chlorkiem sodu lub potasu, nie zaleca się jej stosowania u starszych osobników cierpiących chociażby na choroby nerek czy niewydolność serca. W terapii chorób stawów ważne jest jej hamujące działanie na syntezę COX-2 oraz PGE2. Dodatkowo siarczan glukozaminy zmniejsza wydzielanie cytokin prozapalnych, a także hamuje aktywację i degranulację neutrofilów (8-10).

Kwas hialuronowy, również należący do glikozaminoglikanów, jest składnikiem płynu stawowego, odpowiadającym za jego właściwości smarujące. Stosowanie tego związku w diecie zwiększa lepkość płynu stawowego oraz działa przeciwzapalnie. Istnieją jednak doniesienia o braku pozytywnych efektów stosowania kwasu hialuronowego podczas terapii chorób stawów u psów (11, 12).

Glikozaminoglikany stosowane są przede wszystkim w stanach zapalnych stawów i&nbs...